Sterk, sterker, sterkst. Om echt te weten hoe krachtig een film is, is een tweede visie vaak onontbeerlijk. Zeker als de interval tussen beide visies minstens een jaar is. Insomnia kwam begin november vorig jaar in de zalen en is daarom een uitstekende film om bovenstaande stelling even uit te testen. Een jaar later herinner ik me niet meer alle details van de prent maar blijven wel indrukken zweven als sfeervol, mooi geregisseerd, knap verhaal,... Ook al wist ik dus vooraf in grote lijnen waar ik me kon aan verwachten toen ik het schijfje in de DVD-speler schoof (inclusief de ontknoping van het verhaal), het is zeker geen tijdverlies om voor een tweede keer naar deze prent te kijken. Integendeel. De vertolkingen blijven als een huis staan, regisseur Christopher Nolan houdt het moordmysterie boeiend en de kille winterse fotografie past perfect bij de winterse temperaturen waar we momenteel 's ochtends en 's avonds mee geconfronteerd worden.

Over het verhaal gaan we in deze DVD-bespreking kort zijn : de ervaren politie-inspecteur Will Dormer (Pacino) reist naar het slaperige stadje Nightmute in Alaska om er de moordenaar van een tienermeisje te klissen. Zelf is hij helemaal niet slaperig, want de arme man leidt aan slapeloosheid. Een kwaal die dubbel zo erg is in een stadje waar de zon altijd schijnt, ook 's nachts. De getormenteerde detective krijgt het nog harder te verduren wanneer zijn partner Hap (Martin Donovan) in tragische omstandigheden om het leven komt tijdens het onderzoek. En als blijkt dat de moordenaar waarnaar hij zoekt psychologisch zijn gelijke is, moet Dormer heel wat regels overtreden om de zaak (en zijn eigen zieleheil) tot een goed eind te brengen...

Insomnia is een sterk onderbouwde kat-en-muisthriller die nooit toevlucht zoekt tot gore effecten of bloederige details à la Seven en zijn copycats, maar die veel tijd besteedt aan de psychologische kant van het verhaal. Geen paniek, saai wordt het nooit : regisseur Christopher Nolan (bekend van Memento en binnenkort ook van de vijfde Batman-film) vindt een nagenoeg perfecte balans tussen het actie- en het praatgedeelte van deze knappe prent.

Naast de film bevat het schijfje ook heel wat verzorgde extra's. Een respectabel aantal korte (maar boeiende) docu's die niet vervallen in 'hoe goed deze film wel is'-promogepraat, maar die bijvoorbeeld ook de cameraman en de production designer aan het woord laten komen. Zo vertelt cameraman Walter Pfister hoe hij de mist creëerde, leren we hoe de achtervolgingsscène op de boomstammen tot stand kwam en hoe de hut aan de rivier werd gebouwd, zowel op locatie als in de studio voor de binnenopnames. Sommige losse scenes (samen goed voor 40 minuten van de volledige speelduur) zijn te bekijken met een commentaartrack. Verschillende leden van de crew (de cast is enkel maar vertegenwoordigd door Hillary Swank) verschaffen zo extra inzicht in de 'making of'. De scènes met de commentaar kunnen in één ruk of afzonderlijk worden bekeken. Er zijn ook twee korte deleted scènes (waarin de relatie tussen Al Pacino en de barmeid wordt uitgediept) en de gebruikelijke foto-stills. Opvallend is een twintig minuten durend gesprek tussen Pacino en regisseur Nolan. Ze praten over de film en over filmmaken in het algemeen, en doen dat in een kleine ruimte waarin ze met de knieën tegen elkaar zitten. Het is eens wat anders ! En ook origineel is een korte docu waarin mensen die aan slapeloosheid leiden hun verhaal doen, aangevuld met de visie van enkele artsen. Als je dit allemaal verteerd hebt, kan je op het schijfje ook nog op zoek naar een 'easter egg' van twee minuten. Impressionante beelden die de director of photography schoot van een lawine.

Kortom, een knappe film die zonder het predikaat 'klassieker' te verdienen het toch verdient om geëerd en gezien te worden. De interessante en gevarieerde extra's vormen het mooie topje op de ijstaart.