Dit weekend gelezen in de krant: de Motion Picture Organisation Of America (MPAA) gaat vanaf nu ook rookadvies in rekening brengen als ze films keuren. Voortan kan een film in Amerika dus een R-rating (geen toegang voor personen onder de 17 zonder begeleiding van een volwassene) krijgen wegens 'glamourroken' of wanneer roken 'sterk aanwezig' is. Op het eerste zicht een overwinning voor de anti-tabbaklobby, maar langs de andere kant misschien ook wel een dood geschenk: wanneer er nu een sigaret wordt opgestoken is dat algauw in een film die sowieso R-rated is. Maar toch, het feit dat de MPAA oren heeft naar de argumenten van ferfente tegenstanders van roken is misschien toch 'a Hollywood first'.

In de glibberige satire Thank You For Smoking zien we de andere kant van de medaille. Nick Naylor (Aaron Eckhart), de oppergoeroe van de tabakslobby reist daar naar Hollywood om te kijken of hij belangwekkende producenten er niet kan van overtuigen om hun sterren sneller en vlugger naar de sigaret kan laten grijpen, zoals Humphrey Bogart en co dat in de gouden jaren ook ongegeneerd deden. Want dat is nu eenmaal de (vetbetaalde) taak van Naylor: zoveel mogelijk mensen afhankelijk van tabak maken en zo de kas spijzen van de tabaksindustrie. Een taak die hem niet door iedereen in dank wordt afgenomen.

Om te beginnen is er zijn aartsvijand senator Finisterre (een goed gecaste William H. Macy). En ook zijn ex-vrouw wil Nick liever zo ver mogelijk uit haar leven vandaan, wat niet zo simpel is want ze moet ook nog aan haar zoon Joey denken. Dat die zijn pa best wel cool vindt en graag naar levenslesjes van hem luistert, is zo mogelijk nog een grotere doorn in haar oog.
Nick Naylor vertegenwoordigt Big Tobacco vanuit 'The Academy of Tobacco Studies'. Geen klip is hem te hoog, geen barrière hem te laag. Zelfs in een debat met een longkankerpatiënt en een leger dokters kan hij het publiek overtuigen dat niet de tabaksfabrikanten de grote boosdoeners zijn, maar dat de echte verborgen agenda in het kamp van de gezondheidssector ligt. Je moet het maar doen. Nick leeft, als beste in zijn vak, het leven van een echte hotshot, maar vraag is of hij echt wel onfeilbaar is...

Thank You For Smoking is in de eerste plaats een satire. Met andere woorden, geen volbloed slapsticksituaties (neen, er glijdt niemand uit over een scheepslading glibberige sigaretten) of bewust grappige situaties die er moeten voor zorgen dat je je lurkend aan je frisdrankrietje verslikt. Maar wel heel veel fijnzinnige dialogen die constant voor een brede glimlach zorgen. Robert Duvall is uitstekend op dreef als het sigarettenopperhoofd. én 1952 vocht ik tegen de Chinezen in Korea, nu zijn ze onze grootste klant. De volgende keer gaan we er dus niet meer zo veel moeten neerknallen.?

Ook de dialogen tussen Nick en zijn collega-'merchants of death' zijn in smulklare dosissen geserveerd. Het idee alleen al... vertegenwoordigers van de tabak-, alcohol- en vuurwapens die gezellig samen lunchen en bespreken hoeveel doden ze op hun geweten hebben. Dit filmpje is dan ook vooral een aanrader voor liefhebbers van de betere fijne babbelfilm met oog en oor voor uitstekende acteurs gecast in rollen die hen op het lijf geschreven lijken (Katie Holmes als perfide journaliste even buiten beschouwing gelaten). De film is trouwens gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1994 van ene Christopher Buckley, en die weet (als ex-speechschrijver van George Bush Sr.) hoe de zweep klapt in de (politieke) wereld van de spindoctors. Moraal van het verhaal: het is een gevaarlijke wereld waarbij iedereen zowel op je geld en op je gezondheid schijnt uit te zijn. Niet echt een hoopgevende boodschap, maar bijwijlen wel heel leuk verpakt.

Bij de extra's is de rook nogal vlug om ons hoofd verdwenen: enkel een trailer en de heel korte featurette (5 minuten) 'America Living In Spin' waarin regisseur Jason Reitman (de zoon is van Ghostbuster Ivan Reitman) het heeft over de niet altijd zo frisse invloed van spin doctors ? la Nick Naylor op de Amerikaanse politiek. Vraag is waarom we het in de Benelux enkel maar met dit duo extra's moeten doen. In de Amerikaanse regioversie staan er ondermeer ook nog een commentaartrack, deleted scenes en een making of op het schijfje. Wel van de partij (maar totaal niet aan de film gerelateerd) is een dikke catalogusinlay in het Frans met daarin een heel ruim overzicht van de beschikbare Cinéart-titels.