“Untamed Heart” bevat een paar loshangende scenarionaden, povere dialoogjes die lijken ontsnapt te zijn uit een doordeweekendse televisieprent. Maar dat is dan ook het enige dat aan te merken valt aan dit voor de rest mooi en sterk romantisch drama. “Untamed Heart” is immers ontegensprekelijk een knappe uitbreiding in het departement huilbuifilms, die volledig wordt gedragen door een keur van uitstekende, jonge acteurs. Dat Marisa Tomeis oscar voor “My Cousin Vinny” geen toevalsbekroning was, bewijst ze hier andermaal door haar vertolking constant levendig en geloofwaardig te houden.

Caroline (Tomei) is een speelse meid, wiens bloei van haar leven enkle ontwricht wordt door de afwezigheid van de onontbeerlijke droomprins. Voortdurend op zoek naar de ware Jacob krijgt ze steeds het deksel op de onervaren neus, of voelt ze gewoonweg niets voor de elementen uit de machoverzameling die haar pad kruisen. Caroline werkt in een vooral ‘s nachts actief zijnd restaurant waar ze de liefdesproblemen deelt met haar hartsvriendin en collegaserveuse (Rosie Perez).

Een constante factor in de achterste regionen van het eethuis is de schuchtere en bizarre Adam (Christian Slater) die te kampen heeft met hartsproblemen, getuige daarvan de scènes die zich tussen de begingeneriek genesteld hebben. Ook Caroline begrijpt niet altijd iets van de introverte keukenhulp, maar daar komt verandering in wanneer Adam haar op een nacht uit de klauwen van een stel drieste verdachten redt. Ze krijgt op slag inzicht in de gesloten motieven van Adam, en het tweetal begint een knusse relatie met elkaar.

Doch terwijl ze voor elkaar hun hemel op aarde aan het afbakenen zijn, slaat de onvermijdelijke ontknoping van dit liefdesavontuur toe, en is het zakdoekjes wringen geblazen...

“Untamed Heart” mag dan steunen op een alles behalve vernieuwende aanpak, regisseur Tony Bill was overduidelijk in de juiste stemming om de romantische exploten van de verdoemde geliefden met raak getypeerde sfeerbeelden te tooien. Een geut prille romantiek temidden van een kerstbomendecor blijft het immers nog altijd doen. Dat noch ij, noch de scenarist mikken op het voltijdse sentiment is duidelijk in de slotscènes waarin de essentiemomenten met een opvallende soberheidsfactor aan de vrouw worden gebracht. “Untamed Heart” is uitstekende en verplichte kost voor het gesnotter gerichte biospubliek, dat ondanks de soberheid nu al aan het janken moest zijn. Of toch tenminste aan het oefenen.