Schindler's List is wat ze in het Engels zo fraai verwoorden, one hell of a movie.  Steven Spielberg verbaast vriend en vijand met zijn meer dan drie uur durend holocaustdrama dat grotendeels in zwart-wit werd gedraaid.

Oskar Schindler (bedeesd maar uitstekend vertolkt door Liam Neeson) was in de eerste plaatse een flierefluiter en rokkenjager die zijn charme en fortuin gebruikte om zoveel mogelijk te genieten van de prettige dingen des levens.  Tijdens WO II slaagt hij erin om, als lid van de nazipartij, een emailfabriek in Krakow op te starten, waarbij hij goedkopere Joodse werknemers inzet.  Een operatie die voordelig is voor zijn financiën, maar ook voor de Joden zelf die daardoor niet langer vastzitten in het door de SS opgezette ghetto.

Naarmate de Jodenhaat escaleert en de vernietigingskampen hun oneervolle plaats in de geschiedenisboeken verzekeren, zal Schindler steeds meer moeite moeten doen om 'zijn' Joden, van wie er inmiddels veel zijn vrienden geworden zijn, te redden.

Aan het einde van de oorlog was hij er in geslaagd om meer dan duizend mensen te laten overleven door hen af te kopen van de SS en in zijn fabriek onder te brengen...

Schindler's List is prachtige cinema, waarbij Spielberg het boeiende verhaal egaal over de speelduur uitsmeert om te eindigen met een humane, in dit geval terecht emotionele scène waarin het verleden en het heden samensmelten.

Het resultaat wekt nog meer verbazing op als je beseft dat Spielberg dit vijfsterrenepos in Polen opnam, terwijl de montage van Jurassic Park nog in volle gang was.  Naast de beste zou Schindler's List wel eens de belangrijkste film van het jaar kunnen zijn.