Rachel Keller (Naomi 21 Grams Watts) en haar zoon Aidan (David Dorfman) hebben het na de angstaanjagende gebeurtenissen en vele slachtoffers uit het verleden voor bekeken gehouden in Seattle en verhuisden naar Astoria in de staat Oregon om er een spreekwoordelijk nieuw leven te beginnen. Maar wanneer Rachel op de redactie uit de politie-scanner het bericht hoort van een verdacht overlijden besluit ze een kijkje te gaan nemen. Het duurt niet lang voor ze zich realiseert dat Samara die vroeger al voor zoveel onheil heeft gezorgd in haar omgeving opnieuw heeft toegeslagen...

Waar het Gore Verbinski was die in de eerste film de regie voor zijn rekening nam is het nu de enige echte Hideo Nakata die de touwtjes van filmmaker in handen neemt. Nakata die al verantwoordelijk was voor het Oosterse origineel Ringu en de start van de J-Horror (Japanese Horror) inleidde, tekende met deze film voor de prent die in Japan het meest geld ooit in de bioscoopkassa's bracht en maakt met deze sequel alvast zijn Amerikaans debuut. Niet dat het van bij het begin zo was gepland. Gore Verbinski kon deze film niet inpassen in zijn werkschema en stelde Hideo Nakata voor als alternatief. Aangezien die ook bezet was voor een andere film probeerde men het met een debuterend regisseur maar toen ook dat fout afliep en Nakata's project inmiddels ook was gestrand, kwam alles toch nog goed... Het is deze keer Kelly Stables, die in de eerste film de 'double' was voor Samara, die nu in de handen kwam van 5-voudig Oscar-winnaar en make-up specialist Rick Baker. Die toverde de jonge vrouw na elke schmink-beurt van vijf uur om tot de verschijning die in The Ring II voor het kippevel moet zorgen.

Nakata koppelt de Ring-wagonnetjes terug aan de Ringu-locomotief x maand na de afloop van The Ring. En de trein mag dan volgens de NMBS altijd een beetje reizen zijn, echt vernieuwend of verrassend zal de film-trein van The Ring Two voor de échte Ring fans niet zijn. Opnieuw moet speurneus/journaliste Rachel Keller (van de overigens bestaande krant 'The Daily Astorian') na haar verhuis en haar prille nieuwe leven gaan snuffelen in een verdachte moordzaak. Opnieuw gaat het om de mysterieuze, angstaanjagende video-cassette die ervoor zorgt dat wie hem bekijkt nog precies één week te leven heeft. Het spoor leidt opnieuw naar Samara en Co oftewel de mysterieuze, gestoorde madam(men), het lekker zwart-langharige creepy geestesmeisje, de (vergeet)put, enz... Ook op het vlak van cast en crew is er trouwens niet zo heel veel veranderd nu. Watts en Dorfman zijn opnieuw van de partij, scenarist Ehren Kruger tikte het opnieuw allemaal in zijn tekstverwerker, de producenten waren opnieuw dezelfde en zelfs de drie uitvoerende producenten Mike Macari, Roy Lee en Michele Weisler engageerden zich voor deze nieuwe samenwerking. Het is dus niet zo verwonderlijk dat een déjà-vu nooit ver weg is bij The Ring Two. Wat niet betekent dat The Ring Two een ondermaatse film is geworden. Sommige stukken halen een driesterren-niveau en wie na een geslaagde eerste twintig minuten is weggezakt in zijn bioscoop-zetel veert bij één van de volgende schrikmomenten gegarandeerd wel weer flink rechtop. De scène waarin men de wetten van de natuur en de zwaartekracht even op zijn kop zet in de badkamer is bijzonder geslaagd (een lekker vage omschrijving om de filmpret niet te bederven...) En ook het verkeersongeval mag er best wezen. The Ring Two staat dus toch wel een trapje hoger dan de filmtroep die we de laatste weken te verwerken hebben gekegen...