An Unlikely Film From That Kevin Smith. Dat staat te lezen op de filmposter van “Red State”, Kevin Smiths nieuwste, en dat is naar zijn doen inderdaad een 'unlikely' film. Smith, regisseur en scenarist van fijne (“Clerks”, “Chasing Amy”) en minder fijne komedies (“Jay And Silent Bob Strike Back”, “Clerks II”) en van het Bruce Willis-gedrocht “Cop Out”, verlaat met “Red State” het komische pad en komt op de proppen met een prent die zich het beste laat omschrijven als 'grindhouse horror'. Over een stijlbreuk gesproken.

De release van “Red State” kwam er niet zonder slag of stoot. Niet dat we daar moeten van opkijken: Smith heeft al bijna zijn hele carrière problemen met distributeurs, producers en/of de filmkeuring. Zo wou er destijds bijna niemand “Dogma”, zijn komedie over gevallen engelen die terug de hemel binnen willen, verdelen en bij “Zack & Miri Make A Porno” werd de originele filmposter verboden in Amerika, wegens 'te aanstootgevend'. Net die Kevin Smith besloot op een dag om een horrorthriller te draaien die het midden houdt tussen grindhouse en torture porn en meteen ook nog eens zowat de volledige Amerikaanse goegemeente tegen de schenen schopt. En dan vooral dat stuk van de Amerikaanse samenleving dat al gevoelig is voor kritiek: de katholieke fundamentalisten uit de zogenaamde 'bible belt' voorop. Omdat Smith wist dat hij zijn visie er nooit zou door krijgen, besloot hij in eerste instantie om de geïnteresseerde distributeurs tegen elkaar te laten opbieden tijdens een openbare veiling. Uiteindelijk kwam Smith op die beslissing terug, en besloot hij zijn film in eigen beheer in de zaal te brengen. Dat werd weliswaar een minirelease van amper een week in de sinds 2010 door Quentin Tarantino gerunde New Beverly Cinema in Los Angeles, waarna de film bijna onmiddellijk op 'video on demand' en dvd werd uitgebracht.

Ergens in een stukje Midden-Amerika zorgt de Five Points Trinity Church voor nogal wat ophef. Telkens er een homoseksueel sterft, gaan ze de dode toejuichen tijdens de begrafenis, en bovendien schrikken ze er niet voor terug om zelf homoseksuele 'zondaars' te vermoorden. Veel moeite moeten ze daar niet voor doen, daar de kerk beschikt over een wel bijzonder uitgebreid wapenarsenaal. De leider van Five Points is dominee Abin Cooper (met verve vertolkt door Tarantinofavoriet Michael Parks), en die inspireert zijn volgelingen (die bijna allemaal familieleden zijn) tijdens zijn diensten tot 'wereldzuiverende' daden.

Worden ook het slachtoffer van de Five Points Trinity Church: Travis, Billy Ray en Jarod. Drie tieners die reageren op een seksadvertentie en onder het motto “we zijn jong en we willen wat” hun grenzen in triovorm willen verleggen. Wat ze niet weten is dat de schrijfster van de advertentie Abin Coopers dochter is en de advertentie heeft geplaatst om perverten in de val te lokken. De drie tieners worden door Sarah Cooper (Melissa Leo, die een oscar won voor haar moederrol in “The Fighter”) bedwelmd en ontwaken geboeid in de kerk van Cooper, waar ze er getuige van zijn hoe een homoseksueel ritueel wordt geofferd. Ook hen staat hetzelfde lot te wachten, maar net op dat moment wordt de kerk omsingeld door federale agenten onder leiding van Keenan (een verrassend, maar efficiënt gecaste John Goodman). Het wapenarsenaal van Cooper blijkt immers groot genoeg om de sekte als terroristische groepering te beschouwen, waarop Keenan en de zijnen het grove geschut boven halen. En dat geschut is grover dan hij zelf dacht: wanneer hij van hogerhand orders krijgt om de sekte uit te roeien (vrouwen en kinderen inclusief) en geen gevangenen te nemen, wordt hij met zijn eigen geweten geconfronteerd.

Oorspronkelijk lijkt “Red State” veel weg te hebben van een kruising tussen “Hostel” en “The Texas Chainsaw Massacre”, met als verschil dat de booswichten ditmaal katholieke fundamentalisten zijn en geen sadistische rijkeluizen of kannibalen met een hoek af. Halverwege verandert de film echter in een aanklacht tegen de manier waarop de Amerikaanse regering na de aanslagen op elf september 2001 omging met echt en vermeend terrorisme. Als je dan ook nog weet dat de titel “Red State” verwijst naar de staten die bij verkiezingen republikeins stemmen, dan weet je meteen dat Smith hier op heel wat politiek gevoelige tenen trapt. Al kan je de prent natuurlijk ook gewoon bekijken als een 'entertainende' horrorthriller en je geen jota aantrekken van de onderliggende politieke vingerwijzing. Smith boort met “Red State” geen nieuwe aders aan in het horrorgenre, maar wel in zijn eigen oeuvre. En het is net door die stijlverandering en het gevoel dat Smith voor het genre blijkt te hebben dat “Red State” al bij al verbazend fris en vers aanvoelt. Enkel in de climax trekt Smith toch de relativerende humorkaart. Oorspronkelijk wou hij zijn film laten eindigen op een apocalyptische noot, maar gelukkig is hij daarvan afgestapt. Hoe “Red State” afloopt, verklappen we uiteraard niet, maar we waren alvast te vinden voor de abrupte en droge manier waarop Smith de eindbalans opmaakt. “Red State” is geen spek voor ieders bek, maar wie wat voeling heeft met het horrorgenre en zich destijds een breuk lachte met “Clerks” zal deze film zeker weten te pruimen. Voor wie ietwat onvoorbereid de film in de dvd-lader schuift: wees voorbereid op een paar harde en bloederige scènes.

Extra’s zijn niet aanwezig op dit schijfje. Jammer, want wetende wat voor een praatvaar Kevin Smith is, viel er vast genoeg boeiende info bij elkaar te sprokkelen over deze originele en verrassende horrorthriller.