Zeg wat je wil over Sylvester Stallone, maar een gebrek aan ambitie kan je hem niet verwijten. Die ambitie culmineerde al vrij vroeg in zijn carrière in een Oscarwinnende en succesvolle publieksfilm, en de erkenning van Rocky effende het pad naar een status van wereldgerenommeerd icoon en bona fide superster. Zij het weliswaar in films van op zijn zachtst gezegd wisselende kwaliteit. Hem louter wegzetten als hersenloze spierbundel getuigt van kwade wil: Stallone is als selfmade man veel interessanter dan het lijkt, en dat komt vooral tot uiting in de films waarin hij openlijk de grens van popcornactie met een meer serieuze zij het vaak weinig genuanceerde toon opzoekt.

Dat komt ook tot uiting in zijn regiedebuut Paradise Alley, een film die hij waarschijnlijk nooit had kunnen/mogen maken indien Rocky er niet was geweest. Net als voor die film schreef Stallone zelf het script en er zijn dan ook nogal wat gelijkenissen met de boksringklassieker. Stallone drukte in alle geledingen zijn stempel op de productie, het zingen/kwelen van titelsong Too Close To Heaven inclusief. En hij herwerkte het script zelfs tot een roman die daadwerkelijk werd gepubliceerd nog voor de film in de zalen liep. Als dat geen gekreukeld en beduimeld collector’s item is.

Eigenlijk schreef Stallone het script van Paradise Alley nog voor dat van Rocky. Even zag het ernaar uit dat het zou worden verfilmd door Irwin Winkler en Robert Chartoff – de producententandem van Rocky – maar Stallone beweert dat die plannen werden geboycot door een andere producent die hij onomwonden a maggot noemde. Het was die frustratie die ertoe leidde dat hij zich voluit op het script van Rocky gooide, omdat hij zich toen zelf ook een underdog voelde. Al is dat verhaal blijkbaar maar een kant van de medaille: de oorspronkelijke producten van Paradise Alley spanden zelfs een proces aan tegen Chartoff en Winkler en beweerden dat ze Paradise Alley bewust weigerden zodat ze Rocky konden maken, een duidelijk derivaat van Paradise Alley.

Het oorspronkelijke script onderging nogal wat wijzigingen eens het uiteindelijk bij Universal onderdak vond. Het in het Hell’s Kitchen van 1946 gesitueerde verhaal over drie broers die uit de armoede willen ontsnappen door de sterkste van de drie te laten deelnemen aan illegale worstelwedstrijden had oorspronkelijk drie Afro-Amerikanen in de hoofdrol, maar daar kreeg Stallone geen financiering voor. Waarop hij er drie Italo-Amerikanen van maakte, en die verschuiving legde meteen de weg bloot voor Stallone om zelf de hoofdrol te vertolken aan de zijde van Armand Assante en Lee Canalito. En het worstelen verving boksen: al dan niet om de gelijkenissen met Rocky toch nog wat meer weg te vlakken.

Stallone toonde zich zelf naderhand niet tevreden over het eindresultaat. Hoofdzakelijk omdat hij door Universal verplicht werd om nogal wat zaken weg te knippen. Volgens Stallone sneuvelden veertig scènes, waarvan hij er achteraf tien opnieuw kon toevoegen voor een alternatieve televisieversie. Lovend waren de critici niet echt over Paradise Alley. De algemene teneur: schoenmaker, blijf bij je leest. Volledig ongelijk hadden ze niet, daar Stallones regiedebuut nogal wat pijnpunten vertoont: een schetsmatige uitwerking van de vrouwelijke personages bijvoorbeeld – al was dat in die tijd eigenlijk meer regel dan uitzondering.

Tussen de plejade clichés door valt het toch op dat Stallone ondanks alles wel zijn best deed om iets relevants te doen met zijn yesteryear sportfilm. Ook de sfeerschepping zit meermaals snor. En de worstelscènes in het laatste halfuur zijn een voorsmaakje van de richting die hij zou uitgaan met de Rocky franchise. Stallone castte trouwens heel wat professionele worstelaars in de bijrollen. De grootste rol was daarbij weggelegd voor hall of fame worstelaar Terry Funk die de rol van Frankie the Thumper vertolkt en ook de volledige worstelchoreografie voor zijn rekening nam.

(Te) dicht bij de hemel zit Paradise Alley geenszins, maar als een van de meer obscure films uit het oeuvre van Stallone is dit op zijn minst twee kijkbeurten waard.