My Girl is een mengelmoes van ingrediënten getapt uit de golf recente sentimentele dramaatjes genre The Man in the Moon en Dying Young. Met de eerste vernoemde prent heeft My Girl het thema overeenkomstig (een jong meisje kampt met identiteitsproblemen), terwjil Julia Roberts' snotteruitstapje best een alternatieve titel voor dit product had kunnen zijn.

Het hoofdpersonage is de elfjarige Vada Sultenfuss (Anna Chlumsky) die, ook al bekijkt ze het leven van een guitige kant, dageiljks geconfronteerd wordt met de dood of een nauw aanleunend aspect daarvan. Pa Sultenfuss (Dan Aykroyd, dikker dan ooit) is immers begrafenisondernemer en stapelt zodoende de lijken op in de kelder. Voorts kampt Vada met schuldgevoelens omdat haar moeder overleed in het kraambed. Vada zoekt soelaas bij haar leraar Engels (Griffin Dunne) en genegenheid bij Shelly (Jamie Lee Curtis) die als schoonheidsspecialiste de lijken een fleurig kleurtje bezorgt. Wanneer Shelly echter een boontje blijkt te hebben voor pa Sultenfuss, maakt de sluimerende affectie plaats voor jaloerse surrogaatgevoelens.

Vada's dagelijkse speelkameraad is haar leeftijdsgenootje Thomas J. (Macauley culkin), maar ook voor hem heeft de scenarist van dienst een minder fraai einde in het verschiet...

My Girl is een goedbedoelde poging om een fijngevoelige familietragedie in beeld te brengen, die vooral steunt op de nog onbesproken charme van de kindersterretjes Culkin en Chlumsky.
De Home Alone-miljonair is wel niet zo omnipresent aanwezig als de affiche doet uitschijnen, maar zijn (belangrijke) bijrol zal de 'fans' zeker niet ontgoochelen. My Girl rekent vooral op de spreekwoordelijke lach en traan, en biedt derhalve waarschijnlijk genoeg potentieel om de gevoeligste exemplaren van de doelgroep (vrouwen en kinderen) een snottersymfonie te laten aanheffen tijdens de slotverwikkeling.

Regisseur Howard Zieff (The Dream Team) brengt de kinderproblemen in beeld met de gratie van een automatische piloot : hij heeft het immers allemaal al eens eerder gezien. Wij ook.