Wanneer de eerste warmte er aankomt, worden meestal ook de grootste films gelanceerd in de bioscoop. De distributeurs dingen elk met hun eigen toptitel naar de onderscheiding van grootste blockbuster van de zomer 2006.

U.I.P. lanceert alvast zijn Mission Impossible III actie-prent met Tom Cruise. Ook nu weer is Tom Cruise Ethan Hunt, superspion in hart en nieren die voor zijn volgende alweer schijnbaar onmogelijke opdracht komt te staan. Wie in deze stiel zit wordt soms geconfronteerd met opdrachten die op de verkeerde momenten binnenlopen. Niettgenstaande Ethan Hunt zijn activiteiten voor zijn werkgever heeft beperkt tot enkel het opnieuw opleiden van nieuwe geheim agenten. Uitgerekend op een belangrijk feestje, dat waar zijn huwelijk met Julia (Michelle Monaghan uit Mr. and Mrs. Smith en Kiss Kiss Bang Bang) wordt aangekondigd, gaat de telefoon over. Een eenvoudige maar gecodeerde boodschap zet de spion in Hunt in werking en met een smoes verlaat hij de party om even later in het supermarktje vlakbij gebriefd te worden rond zijn volgende opdracht. Hij bedankt aanvankelijk voor de opdracht maar dat was voor hij in een kort filmpje verneemt waar het de mannen van het IMF (Impossible Mission Force) om te doen is. Een collega-spion is vermist en er zijn sterke vermoedens dat zij in handen gevallen is van Owen Davian, iemand waar de organisatie al jaren jacht op maakt. Er wordt snel een team samengesteld om de spion in kwestie terug naar huis te halen. Ethan Hunt maakt vrouwlief die van zijn spionnen-job natuurlijk niets afweet, wijs dat hij er voor een nachtje en een dagje op uit moet en we zijn vertrokken. We weten het, het klinkt allemaal héééééééll gekend in de oren.

Mission Impossible III onderscheidt zich volgens Ving Rhames (overigens de enige acteur die in de drie M.I.-films te zien was) van andere gelijkaardige films als één waar de spionnen worden voorgesteld als échte mensen, individuen met een eigen privé-leven, met iets naast hun spionnen-job ook J.J. Abrams vergelijkt hij met Quentin Tarantino (!) omwille van de jeugdige energie die hij op de set uitstraalt, iets wat volgens Rhames automatisch overslaat op de cast.

Op technisch vlak is Mission Impossible III bijzonder verzorgd. Ook hier werd weer de pre-vis(ualisation) methode gewerkt. Die bestaat erin dat de regisseur een specifieke actie-scène doorspeelt aan de 'visual effects editor' die één en ander vertaalt naar computerbeelden. Het voordeel hiervan is dat iedereen van de (technische) crew perfect kan invullen wat van hem verwacht wordt.Een aantal van de stunts werd trouwens door Tom Cruise zelf uitgevoerd. Cruise zelf vindt dat de film hierdoor nog een extra entertainment waarde krijgt.
Regisseur J.J. Abrams is met M.I. 3 vanzelfsprekend aan zijn belangrijkste filmproject toe in zijn carrière. Eerder was hij al verantwoordelijk voor de TV-series 'Alias', 'Lost' en 'Felicity'.En hij was scenarist voor ondermeer Armageddon, Forever Young en Regarding Henry. Brian De Palma en John Woo opvolgen als M.I.-regisseur staat als regisseur mooi op je CV en dat weet ook J.J. Abrams.

Mission Impossible 3 heeft natuurlijk zijn troeven. Tom Cruise, Philip Seymour Hoffman (in zijn allereerste actiefilm + na Capote een flink stuk beter/over-betaald als Oscar-winnaar) en de actie natuurlijk. Snelle zwarte auto's die plots de lucht ingekatapulteerd worden wanneer het projectiel inslaat dat vanaf een helicopter werd afgevuurd, knallende (en vooral onwaarschijnlijke) vuurgevechten, en superslimme en heel capabele spionnen die hoogtechnologische middeltjes ter beschikking hebben om hen te helpen om de missie tot het gekende en door velen inmiddels gehate Hollywood-einde te brengen.
Het korreltje zout krijg je er niet bij maar is onmisbaar bij het kijken naar dit soort films. Zo krijgt Moynahan in een kleine dertig seconden een snelcursus schieten zodat ze in staat is om de slechteriken die er aan komen vol lood te pompen. Het lukt nog ook, twee 'bad guys' waaronder één bijzonder goed getrainde werknemer van het IMF laten zich verrassen door dit mooie huisvrouwtje dat kort daarvoor nog schudde en beefde maar de richtlijnen van manlief effe snel in de praktijk omzet. Met een pistool nota bene, op het vlak van manipulaties ook al niet de gemakkelijkste onder de handvuurwapens. Inbegrepen het herladen want dat staat ook altijd mooi, zeker als het in slow motion wordt in beeld gebracht. Bommetjes in de hersenen worden onklaar gemaakt met een minimum aan middelen ('een goede spion trekt zijn plan' denk je dan) alhoewel je toch even wat geduld moet opbrengen voor vrouwlief ook maar kan beginnen denken aan het reanimeren.

We kunnen nog even doorgaan en bederven zo de filmpret natuurlijk voor een stuk. Maar niet getreurd... Het zal het gros van de bezoekers allicht niet storen want dit is een grote, dure film die het op scenario-vlak van start tot finish in Cruise control doet. De plot is niet zo intelligent als sommigen beweren (Philip Seymour Hoffman is dan weer wél een goede 'baddie'). Het slimste was geweest om toch op zijn minst één van de eerste cast-members van de eindgeneriek te laten sterven. Het zou bijzonder welkom en vooral verfrissend geweest zijn op deze warme lentedag. Maar zelfs dat zat er niet in. Om de twee en een halve Filmfreak-sterren even in drie woorden te bundelen : Business as usual.