Kan je met ingrediënten als een nietsontziende psychopaat, een rechtschapen veiligheidsagent, politieke waanzin en op het randje van de zetel-spanning een tegenvallende film afleveren ?  Jammer genoeg wel, maar regisseur Wolfgang Petersen (“Das Boot”, “Shattered”) heeft dat met “In The Line Of Fire” alvast niet gedaan.
Integendeel, zijn film rangschikt zich moeiteloos tussen het beste filmwerk van dit (na)jaar, en dat heeft hij grotendeels te danken aan de geladen vertolkingen van Clint Eastwood en John Malkovich.

Eastwood is Frank Harrigan, een boegbeeld van de Amerikaanse veiligheidsdienst. In 1963 bevond hij zich slechts op luttele meters van de presidentiële limo toen Kennedy werd neergeschoten en zijn falen van die verdoemde dag spookt op geregelde tijden nog wel eens door zijn hoofd. Dertig jaar lijkt de geschiedenis zich te herhalen.

Dan immers komt ene Mitch Leary Malkovich) boven water, die het plan heeft opgevat om de huidige president naar het hiernamaals te knallen. Hij contacteert Harrigan en daagt hem uit om niet dezelfde fout te maken als dertig jaar terug. Leary neemt immers geen genoegen met het neerschieten alleen, hij wil zijn daad ook zo breed mogelijk in harrigans gezciht smeren, waardoor een adrenalinespuitend pak me dan als je kan spelletje ontstaat.

Vroeger zou het ongetwijfeld een gelijkopgaande strijd geweest zijn, nu heeft Harrigan wle heel wat van zijn eerdre gloriepluimen verloren. Zijn oversten verdenken hem van een ongezonde dosis achtervolgingswaanzin, en tijdens fysieke inspanningen komt hij heel wat uithoudingsvermogen tekort. Vooral als hij een paar blokjes om loopt aan de zijde van de presidentenwagen, die zowat alle Noordamerikaanse gewesten doorkruist tijdens de verkiezingscampagne waarop Leary wil toeslaan. Gelukkig wordt Harrigans leed verzacht door de intrede van Lily Raines (Rene “Lethal Weapon 3” Russo), een jongere collega die wel wat ziet in de ‘oude’ cynicus...

Het scenario van “In The Line Of Fire” (geschreven door Jeff Maguire) is zeker niet nieuw te noemen. Petersen bedient zich van de geijkte bestanddelen die elke zichzelf respecterende actiethriller bevat en hij rangschikt het allemaal mooi tot een nauwsluitende verzameling van opwindende suspenselementen. Met als extra bonus Ennio Morricones orchestrale score die het geheel op meer dan passende wijze ondersteunt. Een ideale prent om te horen, te zien en zo snel mogelijk voort te vertellen hoe goet het wel allemaal is.