Silvia Broome (Nicole Kidman, maar half zo mooi met die irritante haarlokken voor haar rechteroog tijdens de helft van de film) werkt als vertaler voor de Verenigde Naties. Ze spreekt verschillende talen waaronder Ku, een Afrikaans dialect dat maar heel weinig mensen in onze contreien begrijpen, laat staan spreken en simultaan kunnen vertalen. Wanneer ze op een avond naar de immense vergaderzaal van de V.N. terugkeert om nog wat spullen op te halen die ze heeft achtergelaten hoort ze plots het geluid van een fluisterende stem uit haar hoofdtelefoon. Wat ze hoort betekent voor haar 'The Teacher will never leave this room alive', een boodschap die heel snel een bijzondere betekenis en een extra dimensie krijgt wanneer ze het verhaal doet aan de Amerikaanse 'Secret Service'. Die kunnen een moord op een Afrikaanse leider die onder de immense belangstelling van de pers een toespraak komt geven in de Algemene Vergadering van de V.N. best wel missen. Tobin Keller (Sean Penn uit Mystic River, 21 Grams, The Assassination of Richard Nixon) krijgt de opdracht om te onderzoeken of er sprake is van een reële dreiging en krijgt in het positieve geval alle nodige middelen om het ergste te vermijden. Keller zet niet alleen de leugendetector in bij zijn onderzoek maar gaat ook zo diep mogelijk graven in het verleden van Silvia Broome. Hij ontdekt al snel dat ze geboren werd in Afrika en bijna haar volledige familie omkwam toen ze op een mijn reden. De dingen die hierna aan het licht komen doen bij Tobin Keller het vermoeden rijzen dat Silvia meer is dan gewoon een vertaalster bij de V.N. en misschien wel eens betrokken partij zou kunnen zijn in de moordaanslag die op til lijkt te zijn...

Wie zich afvraagt wat een politieke thriller eigenlijk is, die moét zeker The Interpreter gaan zien want een beter voorbeeld was er sinds lange tijd niet. De film staat bol van de politiek, en niet alleen omwille van de betekenis die een instelling als de 'Verenigde Naties' heeft voor de ganse wereld en de manier waarop die de hoofdrol krijgt in deze film. Sydney Pollack (Three Days of the Condor, The Firm) heeft er met een flinke ruk ook terrorisme, volkerenmoord, dictatoriale regimes en het tribunaal voor oorlogsmisdaden bijgesleurd. De achtergrond van en de manier waarop de slechteriken worden afgeschilderd zorgt ervoor dat je maar weinig moeite zult hebben om het filmplaatje op een actuele manier in te vullen en concrete, bestaande namen te plakken op landen, organisaties, regimes en leiders die in The Interpreter de revue passeren. Een politieke filmballon dus die tot zijn maximum werd opgeblazen en met nog een heel klein beetje lucht erbij met een luide knal zou uiteenspatten. The Interpreter is dus een maximaal gepolitiseerde film die gelukkig de relatie tussen Broome en Keller niet heeft geromantiseerd, een valkuil die elk jaar talrijke voorbeelden kent onder de Amerikaanse filmmakers. Niet Sydney Pollack dus, die zelf ook een rol vertolkt in de film. Afgaand op enkele sterkere voorgangers in zijn filmografie heeft Oscar-winnaar Sydney Pollack zichzelf niet overtroffen op filmvlak, maar tekent hij wel voor een primeur. Wat Alfred Hitchcock niet kon voor North by Northwest - filmen in het hartje van de V.N. in Oost-Manhattan, realiseerde Pollack dan weer wél, zelfs voor het eerst in de filmgeschiedenis. Alhoewel hij zoals verwacht aanvankelijk stuitte op het voorgeschreven njet en hierna de diplomatieke ladder beklom tot helemaal boven, in de vorm van een persoonlijk gesprek met Secretaris-Generaal Koffi Annan en een goedkeuring door de 15 leden tellende Veiligheidsraad...

Al van bij de start werd geopteerd om het verhaal te schrijven rond een niet-bestaand Afrikaans land (Matobo in de film) in plaats van een bestaand volk, men wou hierdoor vermijden dat men de indruk kreeg naar een documentaire te kijken. Het is een stelling die bewijst dat het verhaal niet zo fictief is als de klassieke vermelding in de eindgeneriek wil doen geloven. De makers gingen dan wel te rade bij een talencentrum in Engeland om er een nieuwe taal in het leven te roepen (Ku - gebaseerd op zowel het Swahili als het Shona, twee Afrikaanse talen), voor de rest probeerde Pollack het allemaal zo authentiek mogelijk te maken, zij het niet zonder beperkingen. Zo werd gevraagd om de kledij van het veiligheidspersoneel niet te (nauwgezet) te gaan kopiëren om voor de hand liggende redenen. Wat betreft de kledij van alle vertegenwoordigers van de 191 landen was er dan weer geen beperking natuurlijk...
The Interpreter zal maar weinig thriller-liefhebbers ontgoochelen en niet alleen omwille van zijn spannend einde. Maar het blijft twijfelachtig of men de sterk politieke achtergrond er even graag wil bijnemen.