De switchblade (vertaald als stiletto in de film), daar is het hem allemaal om te doen in de nieuwste Eddie Murphy-komedie. De switchblade is het meest gesofisticeerde vliegtuig ooit gebouwd waarvan er voorlopig nog maar één (een prototype) is van gebouwd. Niet alleen onzichtbaar voor radars, maar ook door de mens visueel nauwelijks waar te nemen omdat het de kleur(schakeringen) aanneemt van zijn omgeving, een beetje zoals een kameleon doet in zijn natuurlijke omgeving...

Het vliegtuig is (natuurlijk...) in handen gekomen van slechterik Arnold Gundars (Malcolm McDowell, succes verzekerd in zo'n rol en weer eens wat anders dan het controversiële Caligula...) die op zoek is naar de hoogste bieder om zoveel mogelijk geld over te houden aan de transactie. Daar moet (natuurlijk...) een stokje voor gestoken worden en daarvoor wordt een beroep gedaan op een wel heel bijzonder duo. Agent Alex Scott (Owen Wilson) is ondanks zijn geklungel in Azerbedzjan sinds kort gepromoveerd van geheim agent naar speciaal agent (of was het omgekeerd) maar echt veel vertrouwen heeft men er niet in. Bokser Kelly Robinson (Eddie Murphy) moet daarom in de buurt zijn om indien nodig wat bijstand te geven en wordt voor deze opdracht persoonlijk opgebeld door de president zelf. Gundars is immers een verwoed boksliefhebber en straks gaat Robinson in Boedapest voor de 58e keer de ring in, overtuigd dat hij zijn monsterscore van 57-0 nog wat kan aandikken en een volgend streepje op de arm kan laten tatoeëren. Het is precies tijdens de bokskamp dat Gundars ook een afspraak heeft met een kandidaat-koper... Alex en Kelly hebben elkaar wel wat te bieden: Scott laat Robinson kennismaken met de allerleukste gadgets die een spion tegenwoordig ter zijner beschikking heeft, terwijl Robinson op zijn beurt deze hebbedingetjes kan aanwenden om Wilson de knepen van het verleiden (van Rachel - Famke Janssen) bij te brengen...

I Spy is gebaseerd op de gelijknamige reeks uit de jaren '60, toen nog met Bill Cosby en Robert Culp. De professionele tennisspeler van toen werd voor deze I Spy-langspeelfilm anno 2003 een bokskampioen (Eddie Murphy in de voetsporen van zijn vader). Wat producer Andy Vajna altijd had geïntrigeerd aan de tv-serie uit de sixties was dat men niet had kunnen achterhalen hoe de twee elkaar eigenlijk hadden leren kennen. Hij besloot, in samenspraak met producent Mario Kassar, om dit zelf in te vullen en te gebruiken als vertrekpunt voor deze langspeelfilm. I Spy werd geregisseerd door Betty Thomas (Dr. Dolittle, maar ook The Brady Bunch movie) en werd voor een groot stuk ook opgenomen in Boedapest, waar de film zich ook grotendeels afspeelt. Het gekende Buda-kasteel, een belangrijk Hongaars monument, was de perfecte locatie voor Gundars' optrekje in de film, alhoewel het voor praktische problemen zorgde toen men het zware materiaal gebruikt bij het filmen ter plaatse wou krijgen.

Eddie Murphy lijkt vastgeankerd te zitten aan het komedie-genre zo blijkt nog maar eens met dit I Spy. Wanneer we aan de kassa het zoveelste mega-ticket van die dag (Kinepolis houdt duidelijk niet van bomen maar wel van reclame-inkomsten) afgedrukt krijgen (yep, geen persvisie deze keer) zijn we er vrij zeker van geen echte actie-topper te zullen zien. Men zou na Showtime maar vooral The Adventures of Pluto Nash (bah!) voor minder zijn twijfels hebben over de kaskraker-potentie van een actie-komedie met Eddie Murphy. Maar... de achtervolgingsscéne waarin de twee in een bolide op een autotransport terecht komen (vanaf daar, niet de ballon-scène!) doet ons toch wel een beetje wegdromen naar de gouden tijden van een Beverly Hills Cop bijvoorbeeld. De sexual healing-scéne in de film zorgt er dan weer voor dat wij wat weemoedig terugdenken aan de tijd dat Eddie Murphy nog écht grappig was en dit een ganse film lang deed. Hij kan het dus toch nog, maar doet het jammer genoeg veeeeeeeeeel te weinig in deze film. Een opeenvolging van zo'n scènes zou gegarandeerd geleid hebben tot een onvervalste action buddy comedy want met het format zit het ook al goed: de bezetting Wilson-Murphy-Janssen à la Gibson-Glover- Russo. Een beetje een gemiste kans dus.