Elk jaar zijn er films die heel wat nominaties verzamelen voor de grote prijsfeesten in het voorjaar, maar waarvan je vooraf weet dat het gaat om symbolische nominaties die de makers/betrokkenen niet gaan verzilveren. Omdat de concurrentie te groot is, of omdat de buzz rond sommige titels hoog is. Nu was ‘Hell Or High Water’ zo’n film met vier Oscarnominaties en drie Golden Globe-nominaties. “HOHW” deed het zowel goed bij de filmpers als in de zalen, maar die als puntje bij paaltje kwam wierp hij net iets te weinig gewicht in de schaal om daadwerkelijk met een award naar huis te gaan. Het ook al mooie “Hidden Figures” was nog zo’n film.

“Hell Or High Water” is een typische Amerikaanse midwestthriller van een Schotse regisseur. Opmerkelijk is dat David Mackenzie met “Hell Or High Water” dusver zijn beste prent afleverde. Al is misschien niet iedereen het daar mee eens, daar zijn rauwe gevangenisdrama “Starred Up” uit 2013 ook een grote lauwerkrans draagt. Feit is dat MacKenzie - ook bekend van onder andere “Young Adam” en “Hallam Foe” - zich met “Hell Or High Water” diep ingraaft in de Amerikaanse existentiële misdaadziel en dat het resultaat consistent naar de keel grijpt. En dat is te danken aan Mackenzies potente regie, de uitstekende acteerprestaties van onder andere Jeff Bridges en Ben Foster en het strakke script van Taylor Sheridan, die eerder al met “Sicario” een stevige brok volwassen actie neerschreef.

Texas is de vibrerende achtergrond voor deze actievolle thriller die draait rond de broers Toby en Tanner Howard. Toby (Chris Pine) is een gescheiden vader die dringend geld nodig heeft om de ranch van zijn overleden moeder te kopen vooraleer de bank de hypotheek stopzet en de eigendom in beslag neemt. Geld dat hij niet heeft, daar hij nauwelijks genoeg dollars in de vuist heeft om zijn alimentatie te betalen. Waarop hij besluit om samen met Tanner (Ben Foster) een paar banken in de buurt te overvallen om zo genoeg geld in handen te krijgen om de familie-eigendom van de ondergang te redden.

Tanner draagt een gewelddadig verleden met zich mee, en bracht een tijd in de gevangenis door nadat hij zijn vader vermoordde: het resultaat van  een opvoeding die werd gedomineerd door losse handen en geweld. In plaats van een grote bank te overvallen, kiezen ze voor kleinere filialen omdat die gemakkelijker bereikbaar zijn. Nadeel: na een paar overvallen lopen ze uiteraard in de kijker en het risico om gearresteerd te worden wordt groter. Zeker als hun spoor wordt opgepikt door de bijna met pensioen zijnde Texas Ranger Hamilton (Jeff Bridges).

Scenariotechnisch brengen Sheridan en Mackenzie een heel klassiek verhaal. Maar dan wel een dat een heel kleurrijk kader meekrijgt. Bridges had hiermee na zijn Oscar voor “Crazy Heart” eindelijk nog eens een rol te pakken waarin hij zijn immens talent kan etaleren – gedaan met talent te verkwanselen in miskleunen als “R.I.P.D.” en “Seventh Son”. Foster is even sterk als geconditioneerd geweldenaar en Chris Pine bewijst eens te meer dat hij meer kan dan de USS Enterprise laten crashen. Het is in de kleine randomkadering dat “Hell Or High Water” boven zijn eigen beperkingen uitstijgt: de dialogen tussen Bridges en zijn half Mexicaanse, half Indiaanse partner (Gil Birmingham) zijn een grote meerwaarde en Sheridan maakt van de overvallende broers mensen van vlees en bloed die moeiteloos het karikaturale stadium omzeilen. Zelfs nevenpersonages (een bejaarde ‘gunslinger’ die mee overvallen wordt, een dienster …) krijgen scènes waarin ze mee de sfeer en teneur van dit noodlotsdrama kunnen bepalen.

Noodlotsdrama? Wel ja, Sheridan en MacKenzie doen het licht niet uit met een te verwachten shoot out, maar brengen een coda waarin de keuzes van de personages een existentiële levensvraag meekrijgen. Een grens tussen goed en kwaad die Sheridan ook in “Sicario” al wist te treffen. Een solide brok entertainment dus, deze “Hell Or High Water”.