Mijnheer Foster Michael Douglas die op de dienst defensie is tewerkgesteld, heeft wat men op zijn minst een off-day kan noemen, hij komt op het warmste moment van de dag in een verschrikkelijke file terecht

niet alleen laat bij de broeiende hitte zijn airconditioning het afweten, de toeterende en schreeuwende chauffeurs maken het wachten ook niet echt makkelijker.

Een bromvlieg zorgt tenslotte voor de spreekwoordelijke (zweet)druppel die de emmer van het toelaatbare rijkelijk doet overstromen en William (noem ‘m maar Bill, zoals iedereen) gaat volledig door het lint. Hij besluit de plaats des onheils te verlaten en huiswaarts te keren.
Het laatste is niet zo vanzelfspekend, omdat hij al geruime tijd van zijn vrouw Elizabeth gescheiden is, bezoekverbod heeft en dus niet meer gewenst is thuis. De opgekropte woede en nervositeit van onze defensie-ambtenaar leidt uiteindelijk tot een offensieve daad in een kruidenierszaak

de migrant die het handeltje uitbaat past naar Bills maatstaven onredelijke tarieven toe en weigert zelfs enige redelijkheid aan de dag te leggen om zo Bill van enig kleingeld te voorzien en hem op die manier de gelegenheid te geven telefonisch contact op te nemen met zijn jarig dochtertje.

De zaak wordt bijna kort en klein geslagen en Bill vervolgt zijn weg door de weinig menslievende grootstad. Zo komt hij al gauw terecht op het 'terrein' van een tweetal Latino’s die hun stukje grond op een wel heel agressieve manier van vreemde indringers wensen te vrijwaren...

“Falling Down” is een zijsprongetje van Michael Douglas, die zich zo’n uitstapje gelukkig kan permitteren. De film kent enkele goeie komische momenten, maar andere stukken in het script hangen er maar wat bij te 'Flodderen' (om maar eens een gepaste term te gebruiken). Het is bv. niet duidelijk wat de vrouw van Prendergast met de film te maken heeft, het lijkt veeleer een gekozen noodoplossing om een redelijke tijdsduur van de film te kunnen garanderen. Het geheel blijft echter luchtig en licht verteerbaar.