Aan de haak gewogen is er geen enkele reden om deze versie van The Big Sleep drie sterren toe te werpen: de originele roman van Raymond Chandler uit 1939 is duizend keer beter, de verfilming van Howard Hawks uit 1946 negenhonderd keer. Tip des huizes: niet vergelijken dus. Als je dat niet doet, is er best wel de nodige lol te beleven aan deze update van Chandlers serpentinemisdaadplot.

Waar die zich in het boek en in de versie van Hawks’ afspeelde in de noirregionen van Los Angeles, kreeg deze versie een verplaatsing naar het Londen van eind jaren zeventig. Een moderne Philip Marlowe dus, maar de originele plot werd netjes bewaard. Net zoals in het drie jaar eerder uitgekomen Farewell, My Lovely is het moeilijk te plaatsen of Robert Mitchum – twee keer zo oud als Marlowe in de boeken van Chandler was – nu goed of minder goed gecast is in de hoofdrol. Maar net als drie jaar eerder zorgt hij wel voor professionele gravitas. Mitchum is ook de enige acteur die twee keer Philip Marlowe mocht vertolken op het witte doek, en dan meteen ook nog in twee verschillende tijdvakken en op twee verschillende continenten.

Marlowe anno 1978 in Londen dus, en net als in de roman en Hawks’ verfilming gaat hij op zoek naar de snoodaard die de bejaarde General Sternwood – James Stewart in een veredelde cameo – chanteert. Niet dat het moeilijk is om de man te chanteren, daar zijn dochters Charlotte (Sarah Miles) en Camilla (Candy Clark) het nogal bont maken in hun amoureuze uitspattingen en in hun connecties met de (Londense) onderbuik waar onder meer pornografen en drugsdealers op de loer liggen. Michael Winner – die zowel de regie als het script voor zijn rekening nam – levert ondanks de zondige omgeving waarin alles zich afspeelt een vrij brave en traditionele film af: duidelijk niet het petje dat hij droeg toen hij met Charles Bronson op de set stond. Al toont hij wel meer verboden vruchten dan Hawks destijds. Wat toen nog vrij omfloerst was krijgt nu een naam en toenaam: pornografie en homoseksualiteit op kop. Winner houdt ook Chandlers originele plot vrij intact.

Ook een van de redenen waarom deze versie werkt: die plot is zo sterk dat hij zelfs naast de roman en viersterrenversie van Hawks overeind blijft. Enkel de schietpartij op het eind tussen Mitchum en Richard Boone is een iets te nadrukkelijk kind van zijn tijd. Passen ook netjes op de titelrol: Oliver Reed, Edward Fox en Joan Collins – allemaal op zoek naar oneerlijk verdiende ponden in de Londense misdaadwereld. Foei foei. En voor Winner een (verrassende) hoera hoera – al zal hij daar na de initiële release niet veel van hebben gemerkt, daar The Big Sleep 1978 vrij negatief werd onthaald en ook commercieel een snelle dood stierf.