John Gielgud is aan de kant van zijn vader van Litouwse afkomst, aan zijn moeders kant een achterneef van de legendarische Engelse actrice Ellen Terry.

Hij studeerde aan Lady Benson’s Acting School en het RADA in Londen. Samen met Laurence Olivier wordt hij gezien als één van de grootste acteurs van zijn generatie. Hij maakte zijn debuut in 1921 in het Londense Old Vic in het stuk Henry V maar daarin bleef zijn bijdrage beperkt tot één zinnetje (!) : “Here is the number of the slaughter’s French”.

Zijn filmdebuut maakte hij in 1924 met Who Is the Man ? Ook het vermelden waard : zijn rol als Inigo Jollifant in The Good Companions (1933), een luchtige interpretatie van de liedjes schrijvende schoolmeester, die van Ashenden in The Secret Agent van Alfred Hitchcock (1936) en het verhaal rond een bejaarde schrijver in Providence van Alain Resnais.

De acteur was in 1930 voor het eerst te zien in Hamlet waarna hij uitgroeide tot één van de beste Shakespeare-vertolkers van zijn generatie waarbij hij veel te danken had aan zijn prachtige stem. Gielgud was ook een gerespecteerd regisseur, zo kreeg hij voor de regie van het stuk Big Fish, Little Fish een Tony Award. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging hij op tournee met de stukken Hamlet en Blithe Spirit.

In 1953 werd John Gielgud tot ridder geslagen waardoor hij vanaf dan als Sir John Gielgud door het leven ging.

John Gielgud was eigenlijk meer toneelacteur dan filmacteur, zeker in het begin van zijn carrière. Hij was ook te zien in verfilmingen van Julius Caesar (1953) en Richard III (1955) met Laurence Olivier en Ralph Richardson. Eind de jaren ’60 volgden meer en meer karakterrollen.

Het lijstje met films waarin hij te zien was mag dan wel lang zijn, het was voornamelijk in de jaren ’80 dat hij vrij actief was op filmvlak. Soms in gastrollen in films die hem niet zo goed lagen, andere keren in sterke vertolkingen. Zoals zijn rol van butler van Dudley Moore in Arthur (1981) die ervoor zorgde dat hij door het publiek vanaf dan op zijn volle waarde werd geschat.

In 1992 was hij te zien in Swan Song van regisseur Kenneth Branagh, gebaseerd op een kort stuk van Chekhov waarin een bejaarde acteur centraal staat.

Gielgud was ook te zien in heel wat televisieprogramma’s, tv-films en miniseries waarbij we vooral Brideshead Revisited en War and Remembrance onthouden. Voor zijn rol in Summer’s Lease kreeg hij een Emmy.

Er werden verschillende autobiografieën uitgebracht van Gielgud : Early Stages (1939), Distinguished Company (1972) en An Actor and his Times (1979). Hij schreef ze stuk voor stuk zelf net als het boek Stage Directions.