Frances Marion studeerde aan de Mark Hopkins Art School en de Universiteit van Californië/Berkeley. Ze werkte een tijd als illustrator voor een reclamebedrijf.

Haar eerste schrijfsels werden neergepend voor de San Francisco Examiner, Frances Marion was één van de eerste vrouwelijke oorlogscorrespondenten die de Eerste Wereldoorlog versloeg. Ze was niet alleen een begaafd schrijfster, ze kon ook goed schilderen, fungeerde een tijd als model en was zelfs in een paar films te zien als actrice.

In de tijd van de zwijgende film schreef Marion eerlijke, menselijke maar vooral emotionele verhalen voor films met Lillian Gish, Greta Garbo en Rudolph Valentino. Van 1915 tot 1939 schreef ze (mee) of herschreef ze meer dan 150 scenario's. Ze was heel bedreven in het aanpassen van literair werk/boeken naar een filmscenario: Stella Dallas (1925) en The Scarlett Letter om er maar twee te vermelden. Begin de jaren '20 regisseerde scenarioschrijfster Frances Marion drie van haar eigen scenario's. Ze was op het hoogtepunt van haar carrière één van de best betaalde scenarioschrijvers.

Haar derde echtgenoot was acteur Fred Thomson die vooral als cowboy te zien was in stille films. De twee stonden voor het altaar in 1919, hun huwelijk kende een einde toen Thomson overleed in 1928. Daarna volgde nog een kort huwelijk met regisseur George Hill (haar tweede echtgenoot) maar hield maar twee jaar stand. Het paar werkte ook samen aan enkele films: The Big House en The Secret Six. Haar talent als schrijfster zorgde er mee voor dat ze aan de slag kon bij MGM waar ze de leiding kreeg over de afdeling draaiboeken en in bepaalde gevallen ook verantwoordelijk was voor het herschrijven van de eerste versie(s) van wat in een latere fase filmscenario's moesten worden.
In 1940 stopte ze met het schrijven van draaiboeken en ondernam nog enkele pogingen tot regie en productie.

In 1937 werd Marions How to Write and Sell Film Stories uitgebracht, in 1972 haar autobiografie, getiteld Off With Their Heads.