Het jaar voor de gebroeders Lumière hun eerste bewegende film voor het grote publiek bekend maakten bleek Hal Mohr iemand te zijn die voor de rest van zijn leven nauw verbonden zou blijven aan film.  Aan het begin van zijn carrière die overigens meer dan 60 jaar duurde (!) slaagde hij er ondanks het niet afwerken van zijn middelbare school toch in om een projector om te bouwen tot camera !

In 1921 was hij niet alleen hoofdcameraman maar bleek ook dat hij door zijn bijzondere bekwaamheid en vakkenis innovatief was onder en voor de mensen die toen al met film bezig waren ondanks het feit dat de film zich op alle vlakken nog in zijn beginfase bevond.  Eind de jaren twintig bleek een belangrijke periode voor Hal Mohr toen hij indruk maakte met zijn camerawerk in de stille ofte zwijgende films van die tijd.  Het was een periode waarin hij ook ging samenwerken met Europese regisseurs als ondermeer Paul Leni en Michael Curtiz.

Eind de jaren '20 nam hij zijn eerste conventionele film (met een klankspoor, een sprekende film dus als het ware) op, The Jazz Singer, maar Mohr had toen op een ander vlak alweer een volgende stap gezet : hij experimenteerde toen/omstreeks 1936 in films als Bullets or Ballots en The Grene Postures al met grote focusafstanden, een voor die technisch hoogstandje dat navolging zou vinden in ondermeer Citizen Kane (1940).

Naast langspeelfilms was Hal Mohr ook een tijd actief in de wereld van de televisieshows zoals I Married Jane en Life With Father.

Hal Mohr was een tijd President/Voorzitter van de American Society of Cinematographers.