Afgaand op de stormramstijl waarmee Tony Scott om zich heen schopt, zou je hem misschien kunnen beschouwen als het zoveelste jonge broekje uit de MTV-school? maar neen, de oude rakker is inmiddels al 61. Hoe meer films hij maakt, hoe hyperventilerender hij te werk gaat. Alsof hij heeft teruggekeken op de glossy prenten waarmee hij twintig jaar geleden naam maakte (Top Gun, Beverly Hills Cop), tot de conclusie kwam dat die jaren 80-chic toch ook niet alles was, en dan nu maar opteert voor elk trucje waar een camera of montagekamer mee is uitgerust. Niet op de eerste rijen gaan zitten dus, want je pupillen spelen gegarandeerd haasje over. ?Domino? vertelt het waargebeurde verhaal van premiejaagster Domino Harvey. Of zoals de begingeneriek meedeelt 'sort of'. De film heeft meer weg van een Baron Munchausen-versie van het leven van Domino Harvey. De volledige reality-tv invalshoek en de zaak met het gestolen maffiageld zijn ontstaan uit het brein van Richard Kelly, hier alvast mijlenver verwijderd van zijn fabuleuze Donnie Darko-universum. Domino lijkt op veel vlakken een update van Oliver Stones Natural Born Killers met als verschillen dat deze Domino heel wat onderhoudender is en dat de hoofdpersonages deze keer aan de 'goede' kant van de wet staan. En dat Scott ondanks alles toch niet opteert voor het gebruik van zwart-wit beelden en als metaforen opgeroepen Indianen. Hoewel, wie kan verklaren wat Tom Waits hier in het laatste halfuur in godsnaam komt doen, mag zichzelf een schouderklopje geven...

Domino Harvey (Keira Knightley die haar best doet er zeer stoer uit te zien, en in elk geval mooi past in het hellevuur van Scott) was de dochter van Laurence Harvey, de acteur die zichzelf verzekerde van een plaats in de filmgeschiedenis met zijn vertolking in “The Manchurian Candidate” uit 1962.Na zijn dood in 1973 wordt Domino onder de hoede genomen van haar jetset-moeder, die uiteindelijk van Londen naar Los Angeles verhuist en er trouwt met de stichter van de Hard Rock Cafés.Ook Domino verkast naar Amerika, waar ze na twaalf ambachten, dertien ongelukken en ettelijke drugsverslavingen aan de slag gaat als premiejaagster.Ze helpt mee aan de arrestatie van ongeveer 50 voortvluchtigen.Dat is waar het waarheidsgedeelte zowat ophoudt.Tony Scott en Richard Kelly overgieten dit gegeven met een fictieve saus en maken er dixit Scott een soort punk-rock komedie van, al lijkt een groot deel van de film vooral als mediasatire te zijn opgezet. Domino en haar collega-premiejagers worden immers gevolgd door een cameraploeg van de reality-show “Bounty Squad”.Dit gegeven levert een paar leuke scènes op (niet in het minst door Christopher Walken, als de producer van de show die onder meer problemen heeft met het lettertype op de affiche), maar leidt eigenlijk nergens heen, tenzij je een kick krijgt van twee coryfeeën van “Beverly Hills 90210” die hun eigen has been status relativeren.Scott neemt hoe dan ook teveel hooi op de vork.Het verhaal in flashback-structuur gieten is overbodig, en de sectie rond het gestolen maffiageld wordt teleurstellend afgerond (de shoot-out lijkt wel een ongeïnspireerde doorslag van de climax uit “True Romance”).Bovendien is het laatste halfuur helemaal langdradig : alles wat er nog gebeurt, is al lang vooraf aangekondigd, en het kan je uiteindelijk geen barst meer schelen wat er met de personages gebeurt of welke close-up trucjes Scott nog uit zijn hoed gaat halen.De echte Domino Harvey komt trouwens ook in beeld, helemaal aan het eind.Meteen haar laatste wapenfeit, want ze overleed in juni 2005 aan een overdosis pijnstillers.Naast Domino zijn ook de personages van Mickey Rourke en Delroy Lindo gebaseerd op bestaande personen (al kregen ze wel een andere naam mee).

Ondanks alle gebreken en verkeerde beslissingen blijft “Domino” entertainend. Er is een leuke cast (vooral Mickey Rourke past als gegoten in het geheel), met bijrollen voor onder meer Jacqueline Bisset en Mena Suvari. De namen en tekstflarden die geregeld over het scherm passeren zijn best een leuke vondst, en sommige beelden zijn regelrecht hilarisch, zoals de maffiabaas die in een koepel in zijn zwembad belt met een onderwatermobieltje om te beletten dat de FBI hem kan afluisteren. “Domino” is een luidruchtig, hypernerveus Hollywood-vehikel dat per se zelfingenomen hip wil zijn en daarbij evenveel raak schiet als mis. Te nemen of te laten.