De beste manier om deze mystificerende IJslandse brok filmvoer naar waarde te schatten? Bekijk Lamb als een sprookje. Weliswaar geen met geurige vlindertuinen, gepolijste fonteinkastelen, diamanthakkende dwergen of kirrende prinsessen op een erwt. Maar wel een met dikke soepmist, kille eenzaamheid, dorre rotslandschappen en schapen, heel veel schapen. Oh, en zonder ‘… en ze leefden nog lang en gelukkig’, afhankelijk van welke zijde je het verhaal bekijkt weliswaar.

Er was eens een koppel schapenboeren: Maria (Noomi Rapace) en Ingvar (Hilmir Snær Guðnason). Geplaagd door de dood van hun dochter werken ze elke dag op hun boerderij op de IJslandse hoogvlakte waar ze hun schapen voederen en scheren, de ooien helpen met lammeren, hun hond strelen en ‘s avonds hun vingers en tenen warmen aan een mok dampende koffie. Op een kwalijk-vrolijke dag wordt er een lammetje geboren dat zo speciaal is dat Maria en Ingvar besluiten om het beestje te vernoemen naar hun gestorven dochter Ada en het als hun eigen kind op te voeden.

Het langspeeldebuut van Valdimar Johansson voldoet aan de verwachtingen en behoeftes van wie een boon heeft voor trage en ondoorgrondelijke cinema. Lamb gaat rustig van start en haast zich niet om een punt te maken. Geen gemakkelijk kijkstuk zoals dat heet, maar ergens in het midden – eens Johansson het adoptiekind openbaart – begint Lamb voluit te intrigeren. Om wat extra dynamiek te krijgen in de narratie en de relatie tussen Maria en Ingvar duikt ook nog Ingvars broer Pétur (Björn Hlynur Haraldsson) op. Enerzijds als klankbord, anderzijds als ongewenste stoorzender.

Aan het eind geraakt alles mooi op het juiste pad: Lamb climaxt niet met een open einde of een contemplatieve filosofische bespiegeling maar met een lekkere van de pot gerukte en netjes bij de premisse passende twist. En dat is al bij al toch wel een aangename verrassing na anderhalfuur deelgenoot te zijn geweest van een bewust hermetische en in de Scandinavische mythologie gepokt en gemazeld zijnde allegorische fabel. Het geduld wordt dus beloond in deze film die ook nog een aai over de wol krijgt voor de uitstekende visuele effecten die van Maria’s en Ingvars klein lammetje een hoogst geslaagde CGI-hybride maken. En verder dan dat wordt de spoileromertasluier van deze blaatbloeier niet opgelicht.

Gezien op Film Fest Gent.