Sean Jones (Nathan Philips) zal zijn tochtje door de natuur van Hawai niet snel vergeten. Een vreemd geluid trekt zijn aandacht en even later is hij er getuige van hoe een gemotiveerde, gedreven 'District Attorney' (wat bij ons een Procureur des Konings heet) wordt afgemaakt door Eddie Kim. Kim doet het met een baseball-knuppel en dat zorgt voor de nodige bloedspatten op zijn gezicht.
Sean slaat op de vlucht en kan maar net uit de handen blijven van de slechteriken. Althans, toch in deze eerste ronde. De tweede confrontatie met de Aziatische criminelen wordt het een stuk spannender maar dan wordt hij ingerekend door F.B.I.-agent Neville Flynn (Samuel L. Jackson in een voor ons favoriete rol voor hem). Die maakt hem op het Politiebureau duidelijk dat hij maar weinig opties heeft. Neville kan Sean ervan overtuigen om die keuze te maken die het interessantst is voor het Openbaar Ministerie. Als getuige een verklaring afleggen ter zitting die Eddie Kim voor de rest van zijn leven achter de tralies zal doen verdwijnen.

Alleen? dat willen de gangsters natuurlijk kost wat kost vermijden. Ze zullen dus hun uiterste best doen om te vermijden dat de kroongetuige zijn zegje kan doen in de rechtbank waardoor niets aan het toeval wordt overgelaten door de autoriteiten. Zo probeert men geheim te houden met welk vliegtuig Sean zal overgebracht worden maar weten de 'bad guys' dit toch te achterhalen, anders hadden we nooit tot een filmtitel gekomen als Snakes on a Plane ?
Om de kronkelende dieren wat aanvalslust bij te brengen gaat men de bloemenkransen van Hawaï op voorhand bestuiven met een product die de dieren extreem aanvalslustig maakt ?  En laat dan maar het vliegtuig opstijgen...

Snakes on a Plane. De titel getuigt van weinig inspiratie waardoor je gaat vrezen dat dit opnieuw een tegenvaller wordt van formaat zodat een Filmfreak-redacteur een vette kluif heeft aan een film die hij misschien wel met de spreekwoordelijke grond gelijk zal maken.
Fout. Snakes... is een heel geslaagde langspeelfilm geworden die in opvallend veel genres thuishoort. Aan actie geen gebrek natuurlijk van zodra de mensheid de strijd kan aangaan met het kronkelende, sissende deel van het dierenrijk. De nieuwste film van David R. Ellis (Final Destination 2, Cellular) heeft meer spannende momenten dan in sommige thrillers en aan bloed heeft Snakes... ook al geen tekort. En wie kan bijhouden hoeveel passagiers lijken worden op het vliegtuig van 'Pacific Airlines' kan moeilijk ontkennen dat dit een drama is. En de oneliners van Samuel L. Jackson (en niet alleen dat...) zorgen voor genoeg grappige momenten waarvan sommige de status van billenkletser verdienen. Je moet het dus maar doen. Al deze zaken in één film bundelen op een manier zodat hij bij elk van zijn bezoekers aanslaat. En Snakes on a Plane doet het.

Voor de film deden de makers vanzelfsprekend een beroep op twee mensen die het echt wel konden weten : Jules Sylvester en Brad McDonald, twee slangenspecialisten met een ongelooflijke theoretische kennis en een indrukwekkende praktijk-ervaring. De eerstgenoemde bijvoorbeeld verleende al zijn medewerking aan meer dan 300 films op vlak van slangen know-how ! Samen met Brad McDonald zorgde hij voor de selectie van de slangen en het is hun enorme kennis terzake die voor de mogelijkheid zorgde om maximaal gebruik te maken van de illusie, of noem het de onwetendheid van de kijker. In de wereld van de slangen is het immers zo dat enkel een specialist weet welke slang giftig en/of gevaarlijk is. En daar komt nog bij dat er een enorme diversiteit is onder de slangen waarbij de verschillen soms heel miniem zijn qua uiterlijk maar de één giftig/dodelijk is en de andere die er heel sterk op lijkt relatief onschadelijk is. De twee konden dus met kennis van zaken de beste keuzes maken als je begrijpt wat ik bedoel. Een gele rattenslang van bijna twee meter bijvoorbeeld kan dus zeer goed doorgaan voor een Taipan, om maar een voorbeeld te geven. Sylvester en McDonald zijn de beste in hun vak en zo zeker van hun stuk dat ze niet een slangenbeet bij één van de acteurs als grootste gevaar zagen maar wel dat iemand van de cast of crew bij een paniek-scène in zo'n beperkte ruimte op één van de slangen zou trappen.

Het kan ons bij Snakes geen slangenreet schelen dat wat op het scherm komt niet mogelijk is. De film amuseert ons meer dan kostelijk en bij dit soort van films bepaalt dit of wij hem maken of kraken. De grappen zijn nooit veraf en hebben naast het aan het lachen brengen van het publiek nog een extra bedoeling. Aangeven dat je dit niet au sérieux kan- of hoeft te nemen. De proporties die het allemaal aanneemt in Snakes on a Plane is ook van die aard dat je maar wat graag je gevoel voor realiteit even uitzet. De gigantische boa (constrictor) die even door de glazen wand dreigt te vallen maakt het allemaal des te leuker eenmaal het ding met een mega-dreun neerkomt. En de hond en vooral de bestemming die hij krijgt maakt het allemaal nog een stuk beter (niet dat we geen hondenliefhebber zijn).
En Samuel L. Jackson ? Die zorgt voor de perfecte omkadering van het geheel. De manier waarop hij zijn oneliners op de kijker loslaat kan moeilijk beter maar ook de mimiek van de zwarte acteur alleen al is een plezier om zien. Combineer de twee met elkaar en je komt tot een lekker schuddebuik-moment wanneer hij moegetergd is door het gebeuren en uitschreeuwt I've had it with this motherfuckin' plane and these motherfuckin' snakes, gevolgd door zijn persoonlijke oplossing voor de slangen-invasie. Bijzonder grappig. En hét hoogtepunt in deze geslaagde actie-thriller-drama-horror-komedie.