De release van The Lord of the Rings deel II werd voor velen voorafgegaan door een tijd van lang en ongeduldig wachten. Er zijn immers nogal wat mensen 'in de ban van de Ring' tegenwoordig. Een deel ervan heeft zich, meestal in een minimum van tijd, door het dikke boek geworsteld waarop de trilogie is gebaseerd. Ahoewel 'in één adem uitgelezen' beter past als uitdrukking, maar dat kan moeilijk gezegd worden van een geschrift van meer dan 1.000 bladzijden. Persoonlijk horen wij niet tot de groep die het boek heeft gelezen. The Fellowship of the Ring werd vorig jaar uitgebracht op 19 december en bracht ondertussen wereldwijd 860 miljoen Dollar op. De film werd maar liefst dertien keer genomineerd voor een Oscar en kreeg er vier beeldjes voor, waaronder die voor beste visuele effecten, het zal weinigen verbazen.

Vraag was natuurlijk op welke manier The Two Towers zou aanpikken bij deel I en of men een deel van de tijd zou uittrekken voor het opfrissen van het geheugen van de Ring-kijkers. Qua tijd steekt het allemaal niet zo nauw als je weet dat je bij The Two Towers maar liefst 177 minuten sterke cinema te wachten staat. De film begint met een sleutelscéne uit deel I, die waarin Gandalf (Ian McKellen) in de put van Khazaddém verdwijnt en de 'fellowship' noodgedwongen wordt uitgesplitst. De avonturen spelen zich vanaf dan eigenlijk af op drie fronten : de hobbits Frodo (Elijah Wood) en Sam die nog steeds worden gevolgd door de mysterieuze Gollum (lang geleden zelf een Ring-drager). Aan de andere kant zijn Aragorn (Viggo Mortensen), de elf Legolas en Gimli de dwerg op weg naar het belegerde Rohan Koninkrijk met de ooit zo machtige Koning Theoden (Bernard Hill) die door Saruman werd vervloekt, zij het dank zij de medewerking van 'Wormtongue' (Brad Dourif) en bijgevolg niet zo lang meer te leven heeft (maar dan verklappen we al één en ander van deel twee). En tenslotte de Hobbits Merry (Dominic Monaghan) en Pippin (Billy Boyd) die werden gevangen genomen door de Uruk-hai. De avonturen van al deze mensen hebben op één of andere manier te maken met de Two Towers : die van Isengard waar Saruman een immens leger van wel 10.000 soldaten heeft verzameld en die van het fort van Sauron in Barad-Dör, diep verborgen in het land van Mordor.

Indien je nu niet begrijpend je wenkbrauwen fronst heb je ofwel het boek niet gelezen ofwel de eerste film niet gezien (en zou je echt wel beter eerst eens de Fellowship-film huren en bekijken...). Het verhaal is zelfs dan nog vrij complex en heeft (te) veel personages waardoor het niet voor iedereen makkelijk te begrijpen zal zijn. Plus, komt daar nog bij dat een aantal ervan nieuw zijn in The Two Towers, verder worden uitgediept of zelfs een belangrijke rol krijgen.Dit laatste is het geval voor Gollum. In de eerste film kwam hij slechts als een schicht heel vluchtig voorbij, nu neemt hij een sleutelrol voor zijn rekening.Nu hebben ook de mensen van Rohan hun belang : de mooie Eowyn (Miranda Otto), haar broer Eomer (Karl Urban) en de behekste of betoverde koning Theoden (Bernard Hill). En in The Two Towers maak je ook kennis met Faramir (David Wenham), de Gondoriaanse menselijke(r) broer van Boromir. En dan zijn er ook nog de 'Ent' met aan het hoofd de Ent-boomherder, het oudste wezen van Midden-Aarde.

Waar deel I in zekere zin nog vrij beperkt bleef (het verhaal van de groep in een weinig concrete omgeving), wordt alles deze keer zoveel ruimer en interessanter : er zijn nu maar liefst drie verhalen, terwijl plaatsen zoals Mordor en Rohan waar vroeger enkel over gesproken werd, nu echt te bewonderen zijn. De prachtige natuur van Nieuw-Zeeland waar de film werd opgenomen, is zonder twijfel de perfecte locatie. Deze Two Towers is dan ook een stuk boeiender dan de eerste. Visueel en technisch is het van een bijzonder hoog niveau, in de film steken maar liefst 800 shots van visuele effecten, in deel I waren het er nog 560... Een digitale creatie als Gollum bijvoorbeeld bewijst de technische mogelijkheden van de makers, net als de manier waarop de slag om de 'Helm's Deep' - de bestorming van het Rohan fort - in beeld wordt gebracht. Het is bij het zien van zo'n indrukwekkende veldslag gemakkelijker om te begrijpen dat voor deze film een slordige 26.000 extra's (figuranten) werden ingezet. De beschikking hebben hierover volstaat natuurlijk niet zonder een competente man die alles dirigeert. Jackson heeft bewezen dat hij, gesteund door een productie-team van 2.400 man, een meester is op dit vlak. Ondanks het feit dat we werden meegesleept door zoveel indrukwekkende cinema, bleven we met één argusoog kijken naar de technische kant van één en ander maar neem van ons aan dat er ook op dit vlak geen speld tussen te krijgen is...

Voor de meesten hoeft het boek niet meer voorgesteld te worden, voor de anderen toch nog eens vermelden dat het boek van J.R.R. Tolkien voor het eerst werd uitgebracht in 1954 en door velen wordt gezien als het ultieme verhaal van de strijd tussen goed en kwaad. Het verfilmen ervan in drie langspeelfilms, een woord dat je gerust letterlijk mag nemen is dan ook een beetje het levenswerk geworden van regisseur Peter Jackson (The Frighteners). De productie van de drie samen nam maar liefst anderhalf jaar in beslag. Nu is het enkel nog wachten op The lord of The Rings : The Return of the King. 17 december 2003, noteer het alvast in je agenda.