“Little Children” was een topper in de (alternatieve) bios dit voorjaar (althans kwalitatief gezien), en het is heerlijk vast te stellen dat de film op dvd zo goed als niets van zijn pluimen verliest. Nestel jezelf onder een herfstbestendig dekentje en maak kennis met een paar markante figuren uit East Wyndham, een voorstadje in Boston. De habitat waarin regisseur Todd Field tijdens een hete zomer diep in de verborgen frustraties graaft, met zijn blik op hypocrisie, angst en paranoïa in een typische (Amerikaanse) voorstad.

De film opent in de plaatselijke speeltuin, waar heel wat huisvrouwen tijd doorbrengen met hun koters. Zo ook Sarah Pierce (Kate Winslet), een zelfverklaarde vrijgevochten vrouw met haar op de tanden van wie je je afvraagt hoe ze in godsnaam is kunnen trouwen met de branding executive Richard, die voor en na zijn uren nogal druk in de weer is met zijn internetvriendin Slutty Kay. Sarah past dan ook niet echt bij de andere Stepford-speeltuinmoeders. Het is niet verwonderlijk dat zij als enige het lef heeft om toe te stappen op de knappe huisvader Brad Adamson (Patrick “Hard Candy” Wilson) die elke dag met zijn zoontje Aaron naar de speeltuin komt. Net zoals Sarah een a-typische huisvrouw is, is hij een a-typische huisman.

Zijn vrouw Kathy (Jennifer Connelly) zorgt als documentairemaakster voor het inkomen, hij probeert voor het zoveelste jaar op rij te slagen voor het balie-examen zodat hij eindelijk advocaat kan worden (terwijl hij zich vooral afvraagt wat hij nu eigenlijk van het leven wil). Al snel groeit er iets ‘overspeligs moois’tussen Sarah en Brad, en hun geflirt gaat al snel over in gemeend rampetampen. Rond die tijd maakt ook veroordeeld exhibitionist/pedofiel Ronnie McGorvey (Oscargenomineerde comebackrol van voormalige tienerster Jackie Earle Haley - hij was één van de wielrenners in de semi-klassieker “Breaking Away” uit 1979) zijn opwachting. Na zijn vrijlating is hij terug gaan inwonen bij zijn moeder, en daar is niet iedereen onverdeeld gelukkig mee.

Hoe die verhaallijnen uiteindelijk connecteren is één van de boeiende invalshoeken van “Little Children”, maar het is niet de echte modus operandi van de film. Er blijkt uiteindelijk ook geen echte link te zijn tussen het verhaal van de pedofiel en dat van het overspelige koppel, behalve het feit dat ze allebei beslissingen moeten nemen die hen ofwel verankerd in het verleden laten of die hen doen kiezen voor een gewijzigde (al dan niet betere) toekomst...

“Little Children” slaat titelgewijs niet zozeer op de kinderen die de film bevolken, maar is eerder een omschrijving voor de volwassen protagonisten. De manier waarop Sarah en Brad als kinderen hun instincten volgen zonder stil te staan bij de consequenties van hun relatie bv., of de wijze waarop Brad zich om de haverklap overgeeft aan nieuwe kicks... Subtiel is ook de manier waarop we zien hoe de goegemeente vreest dat hun kinderen in gevaar zijn door de pedofiel van een paar straten verder (de zwembadscène!), maar tegelijkertijd zondigt Sarah wel zelf tegen heel wat existentiële ouderregels. “Little Children” mag dan op zich niets meer zijn dan een veredelde soap, het is er wel eentje van het betere soort. Het is tegelijkertijd een ironische uithaal naar de wensen en verlangens van de financieel niets tekort komende hogere middenklasse en een snijdende vingerwijzing naar de trend om zoveel uit het leven te willen halen totdat het geluk vlak voor de neus dreigt weg te glippen. Al kan je het lappendeken ook gewoon zien als een boeiende collage van personages die toevallig elkaars pad kruisen, al dan niet gestuurd door het lot... Het is in elk geval treffend (en misschien zelfs een beetje controversieel) dat de meest dramatische scène in de film is weggelegd voor pedofiel Ronnie McGorvey, terwijl het veel moeilijker is om medelijden of sympathie te hebben voor de glossy ‘problemen’ van Sarah en Brad.

Kortom, een knappe film, mooi geregisseerd, sterk vertolkt en met een passende score van Thomas Newman, die eerder het thematisch gelijklopende “American Beauty” en het onvolprezen “Six Feet Under” van muziek voorzag. Kariger is het gesteld met de extra’s, die beginnen en ophouden met de bioscooptrailer.