Een samenwerking tussen Hammer Film en de Shaw Brothers Studio: het moet destijds als een match made in heaven hebben geklonken voor de genreadepten. Al heeft het eindresultaat achteraf gezien meer ankerpunten in het vagevuur. The Legend Of The 7 Golden Vampires bleek immers noch voor Hammer noch voor de Shawbroers een hoogtepunt in hun verzameld oeuvre te zijn.

De genesis voor het project is te vinden bij Hammerscenarist Don Houghton. Die was sinds 1968 getrouwd met de Maleise actrice Pik-Sen Lim en haar vader was een goede kennis van Run Run Shaw. Waardoor Houghton naar Hong Kong kon vliegen en daar een deal voor een film uit de wacht wist te slepen die voor de helft door Run Run en zijn broer Runme zou worden gefinancierd. Champagne! Bovendien zou het gros van de film ook op locatie in China worden opgenomen.

Houghton en Hammer kwamen met een script op de proppen dat aansluit bij de Draculacyclus met Christopher Lee. Die moest eens heel hard lachen toen ze hem het project voorstelden en zei tabee en toedeloe. De rol van oppervampier ging dan maar naar John Forbes-Robertson die zo houterig acteert dat hij wel een staak lijkt die op zijn beurt een andere vampier kan doorboren. En die naar het schijnt serieus uit zijn hum was toen hij ontdekte dat zijn stem door een andere acteur was gedubd in de finale geluidsmix. Wel van de partij: Peter Cushing in zijn vijfde en laatste passage als Van Helsing waardoor er dus wel een echte verbinding is met Hammers vorige Draculafilms. Lee probeerde Cushing naar het schijnt te overhalen om de rol niet te aanvaarden, omdat hij de film beneden zijn talent en waardigheid vond.

Houghtons script verkast Dracula naar Hong Kong waar hij een plaatselijke magiër gaat helpen om zeven aan bloedarmoede lijdende vampieren op te peppen zodat ze terug de omgeving kunnen terroriseren. Want dat doen vampieren nu eenmaal. Een Chinese boer (David Chiang) reist daarop naar Engeland om Van Helsing te overhalen om zijn geboortestreek vampiervrij te maken en vooraleer je hey ho let’s go kan zeggen reist Van Helsing met zijn zoon (Robin Stewart) en genereuze geldschietster Julie Ege naar China om er de hoektandtirannie een halt toe te roepen. Qua geestige B-filmmelange kan het tellen. Want ja, bijna everybody is kung fu fighting en er passeren een ganse hoop akelig gemaquilleerde vampieren in beeld.

Maar helaas is het script te flets om anderhalf uur voor animo te zorgen: voor elke geslaagde set piece is er op zijn minst een tegenhanger die voorhoofdfronsen genereert. De confrontatie tussen Van Helsing en Dracula bijvoorbeeld laat nogal wat te wensen over: beter zou sowieso zijn geweest om Dracula uit de plot te schrappen en te gaan voor een losstaand verhaal. Voor de immer betrouwbare Roy Ward Baker was dit dan ook niet zijn beste Hammermoment, al dan niet als gevolg van de cultuur- en taalverschillen op de set. De Shawbroers waren alvast niet onder de indruk van Bakers regie en bestelden bijkomende martialartsscènes bij een van hun vaste studioregisseurs. Scènes die uitsluitend zouden te zien zijn in de Aziatische cut van de film, en niet in de Europese versie.

De Amerikaanse versie bleek zelfs helemaal een ramp: die kwam er pas vier jaar na de oorspronkelijke release onder de titel The 7 Brothers Meet Dracula en had een speelduur van amper 75 minuten. Oorspronkelijk was er bij Hammer en Shaw ook animo voor een sequel maar die provisoir getitelde Kali, Bride Of Dracula werd aan de kant geschoven na het wereldwijde floppen van deze zeven gouden vampieren. Toch werkten beide studio’s nog samen met elkaar voor de in het zog van deze film gedraaide en in 1975 uitgebrachte actiefilm Shatter met Stuart Whitman in de hoofdrol.