Screwballcomedy’s zijn zelden geïnspireerd op het ware leven, maar kijk … I Was A Male War Bride haalt wel degelijk de mosterd bij een waargebeurd feit.

De Belg Roger H. Charlier moest na de tweede wereldoorlog immers de identiteit van een vrouw aannemen indien hij met zijn kersverse echtgenote – een verpleegster die deel uitmaakte van het Amerikaanse leger – vanuit Duitsland naar Amerika wou reizen binnen de mazen van de Amerikaanse militaire wetgeving. Charlier schreef zijn verhaal neer onder het pseudoniem Henri Rochard in achtereenvolgens de Baltimore Sun en Reader’s Digest, waar het verhaal in 1947 werd opgepikt door producent Sol C. Siegel. Vooraleer de film volledig naar de schermdominatie van Cary Grant werd gekneed, was Rex Harrison aan het project verbonden en Siegel zag ook Louis Jourdan wel zitten voor de mannelijke hoofdrol.

De echte plot in I Was A Male War Bride begint pas halverwege de film: in het eerste deel concentreert Howard Hawks zich – in zijn derde van vier samenwerkingen met Grant – volledig op slapsticksituaties waarin Grant samen met Ann Sheridan verzeilt tijdens een missie in het Duitse Heidelberg. Voor de rol van Sheridan was aanvankelijk Ava Gardner geopperd, maar Hawks had twijfels over haar komische kwaliteiten en pushte Sheridan voor de rol, terwijl hij ook zijn toenmalige verloofde Marion Marshall een rol in de film bezorgde. De echte samenhang in de prent start samen met de administratieve mallemolen die er uiteindelijk voor zorgt dat Grant zich als vrouw moet vermommen om Amerika binnen te kunnen aan de zijde van Sheridan nadat hij met haar was getrouwd: dé publiekslokkerscène bij uitstek.

De non-fictieachtergrond doet in de eerste plaats dienst als voedingsbodem voor heel wat double entrendes die Grant en Sheridan met kinderlijk enthousiasme aan de man en vrouw brengen. Dat enthousiasme is een van de charmes die deze hoogst aimabele prent drijvend houdt, al kan I Was A Male War Bride de staying and stopping power van Hawks-Grants’ eerdere Bringing Up Baby en His Girl Friday niet evenaren. Desalniettemin noemde Grant dit naderhand de leukste film uit zijn carrière. Nochtans sukkelde hij tijdens de opnames met zijn gezondheid: zozeer zelfs dat de productie enkele maanden kwam stil te liggen. Ook Sheridan en Hawks werden tijdens de productie trouwens door ziekte geplaagd.