In 1937 gaven de Disneystudio’s met Snow White And The Seven Dwarfs hei-ho’end de aftrap voor wat vierentachtig jaar later nog steeds genoegzaam bekendstaat als avondvullende animatiefilm. Al kan je er ook ‘s nachts, in de ochtend, in de voormiddag of in de namiddag naar kijken.

In die vierentachtig jaar leverden Disney en zijn nazaten inmiddels zestig van die avond-, nacht-, ochtend-, voormiddag- en namiddagtitels af. Kwantitatief en kwalitatief zit er nog geen sleet op de Disneyaanpak, al zit de studio momenteel toch wat vast in ‘meer van hetzelfde’. Wat grotendeels komt door de shift van handanimatie naar computeranimatie. Zelfs al zorgen die pixels steevast voor magisch vormgegeven werelden, het valt niet echt te ontkennen dat de herhalingsfactor vaak de kop opsteekt en dat de figuren veelal in dezelfde pixelmal zijn gegoten. Al greep Disney ook in de jaren stillekes vaak terug naar beproefde patronen: even zoeken op YouTube en je vindt een compilatie van dansende figuren uit verschillende handgetekende Disneyfilms die krek dezelfde bewegingen maken. Kortom, bij Disney tappen ze nogal graag eens uit hetzelfde vaatje, al is er op zich niet noodzakelijk iets mis met variaties op hetzelfde thema. Zolang het script maar begeestert, de grappen maar leuk zijn en het geheel weet te entertainen. Zestiger Encanto laat wat punten liggen op het scriptvlak, maar weet toch op gepaste tijden een glimlach onder het mondmasker te toveren. Of er boven of naast.

Disney werkt in Encanto voor de derde keer samen met musicalliedjes-schrijver du jour Lin-Manuel Miranda. Eerder verzorgde hij al de score voor Moana en Mary Poppins Returns. Miranda heeft trouwens zijn animatiedrive gevonden daar Encanto in de voetsporen komt van de in Cuba gesitueerde Sony/Netflix-productie Vivo waar hij ook de muzikale omkadering van verzorgde.

Encanto vindt het Zuid-Amerikaanse temperament in Colombia. Met op het voorplan de magische familie Madrigal waar iedereen een speciale gave heeft. De een kan het weer beïnvloeden, een ander is supersterk, weer een ander kan overal bloemen laten groeien, nog een ander kan verschillende vormen aannemen, nog iemand anders kan wonden helen met voedsel en weer iemand anders kan alles horen wat in een wel heel wijde omgeving wordt gezegd. Neen, de Madrigals zijn geen superhelden, al helpen ze wel de dorpsbewoners wanneer die hulp nodig hebben. Mirabel is zowat het kneusje van de familie want zij heeft geen speciale krachten. En dan komt de dag waarop ze besluit om uit te zoeken waarom dat zo is. Niet zonder gevaar die zoektocht, daar er steeds meer signalen de kop opsteken dat de ganse familie op het punt staat hun krachten te verliezen en dat zij daar wel eens de schuld zou kunnen van dragen.

Het scenario is een allegaartje van elementen die allemaal al wel eens eerder de kop opstaken, en de omkaderende lijm is ook al meermaals uit de knutsellade gehaald. Want uiteindelijk breekt Encanto zonder al teveel omwegen een zachte lans voor familiewaarden, zelfontplooiing en de boodschap dat het echte wonder niet zit in wat je kan, maar in wie je bent. Amen, halleluja en gaat allemaal heen in vrede.

De denktank van de Disneyanimatiestudio’s doet aardige dingen met het logaritmesmörgåsbord: Byron Howard regisseerde eerder al mee aan Bolt, Tangled en Zootopia en kent intussen het klappen van de zweep. Ook de andere creatieve koppen - inclusief coregisseur Jared Bush - hebben al ettelijke Disneyjaren op de teller. Ook dit is een beproefd Disneyconcept, daar de vorige generaties studioanimatoren eveneens altijd in team samenwerkten en zich zo vaak opwerkten van - om maar iets te zeggen - ink en paint brusher tot scriptsupervisor. Dus ja, je kan meesmuilend zeggen dat Disney voor hun zestigste worp op veilig speelt, maar langs de andere kant valt er genoeg humor en gein te rapen. De derde ster op zak houden zou zuur zijn getuige het grote aantal geïnspireerde gags en de goede luim die anderhalfuur het scherm mogen betoveren. Zeker omdat de pixelkleuren en -vormen - alle herhalingsfactoren ten spijt - eens te meer vibreren als dansende sterren tijdens een zwoele zomernacht.