En hopla, alweer een thriller die overduidelijk naar Hitchcock refereet, het genre dat blijkbaar goed in de markt ligt vandaag de dag.
Je zou bijna gaan denken dat de oude meester helemaal niet dood is, maar zich ergens in een afgelegen Hollywoodpakhuis schuilhoudt, kwistig met royalties strooiend in de richting van de cineasten en scenaristen die zijn naam in eer willen houden.

Ook Deceived doet een poging om met tegendraadse verhaalwendingen en duistere decorering het publiek blij de lurven te vatten. En dat kan, als er tenminste in slaagt om mee te leven met het personage van Adrienne Saunders (Goldie Hawn). In 15 filmminuten tijd getrouwd met een welstellende antiekhandelaar (John Heard, het bekendste bijrolgezicht van de hedendaagse Amerikaanse film), en moeder van een vijfjarige dochter. Daanre worden de gebeurtenissen in een trager tempo op het doek geprojecteerd, vooral als Adrienne begint te vermoeden dat haar lieve Jack zich inlaat met venijnige zwendelpraktijken en kunstvervalsing.

Maar toch houdt ze nog van hem, getuige haar tranenwaterval wanneer hij het leven laat bij een spectaculaire autocrash. Nog maar net het rouwproces verteerd, ontdekt Adrienne nog meer geheimzinnige zaken zoals daar zijn foute rekeningnummers, valse identiteiten en levende doden. Je zou voor minder de deur op slot draaien, hetgeen hier prompt meermaals gebeurt...

Regisseur Damian Harris debuteerde met de frisse tienerprent The Rachel Papers en begeeft zich nu op de thrillersnelweg waarop stopplaatsen als 'vrouw alleen in donker huis' en andere pechstroken voorzien zijn. Harris probeert ze allemaal uit, en krijgt daarbij hulp van schalkse camerabewegingen en een op de gepaste tijden aanzwellende muziekscore.

Voor de liefhebbers van Goldie Hawn en overdadig verknipte puzzels waarschijnlijk meer dan voldoende om met een tevreden rilgenot de film te consumeren.