Het heelal lijkt stilaan volledig ingenomen te worden door de Necromongers. Gedirigeerd vanuit hun moederschip de Basilica zorgen zij door hun numerieke en technologische overmacht dat stilaan maar zeker de overblijvers die nog over verschillende planeten en locaties zijn verspreid tot hun soort getransformeerd worden. De laatste rebellerende groepjes krijgen nog de kans om zich in te lijven in het grote leger van Necromongers door het ondergaan van een soort hersenspoeling. Wie dit niet wil tekent meteen zijn doodvonnis. De opmars van de Necro's lijkt niet te kunnen stuiten maar dan raakt ook de 'Furyan' Riddick in de machtsstrijd betrokken. Sinds hij vijf jaar geleden een godvergeten planeet behorend tot het Taurus-stelsel is ontvlucht werd er jacht gemaakt op hem omwille van de prijs die op zijn hoofd staat. Eigenlijk wil hij enkel met rust gelaten worden maar dan kruist zijn pad dat van de nieuwe interplanetaire heersers met te duchten tegenstanders als Vaako (Karl 'The lord of the rings : the two towers' Urban) en zijn gezellin 'Dame' Vaako (Thandie Newton) die onder het opperbevel staan van Lord Marshal (Colm Feore uit The sum of all fears). Hij komt via deze weg ook terug in contact met Kyra (de 21-jarige Alexa Davalos in haar langspeelfilmdebuut), die hij nog kent als het jonge meisje 'Jack' dat hij jaren geleden op Taurus heeft gered.

Wat de makers van The chronicles of Riddick ervan gebakken hebben stemt ons maar matig enthousiast. Deze tweede film rond Riddick is van het soort science-fiction waar maar heel weinig aardbewoners nog iets zullen van snappen. SF impliceert natuurlijk steeds een toestand in de verre toekomst die je niet volledig kunt vatten maar makkelijk is het niet om nog klaar te zien in het scenario dat door regisseur Mark Twohy rond het betonnen personage van Riddick werd geschreven. Gelukkig neemt Vin Diesel terug de rol op van Riddick dus als je dan toch snel een reden moet verzinnen om hier een ticket voor te kopen in plaats van voor die andere prent, zeg dan maar dat het voor de uitstraling van de anti-held met de kale knikker is. Want charisma heeft mijnheer Diesel dus wel, zelfs in zwakke films als deze bijvoorbeeld.

Toen David Twohy (Below) jaren geleden Pitch black had afgewerkt realiseerde hij zich toen al dat er ruimte was voor een sequel. Alleen wilde hij niet de fout maken die veel van zijn collega's volgens hem maken als het op vervolgfilms aankomt. Twohy wilde niét doen wat van een Pitch Black sequel werd verwacht, niet dezelfde planeet als locatie gaan gebruiken, het hoofdpersonage niét met dezelfde wezens en monsters laten vechten, David Twohy wilde zelfs überhaupt geen 'creature movie' maken met de tweede Riddick film. Hij is zeker wat dat laatste betreft in zijn opzet geslaagd maar zijn doelstellingen resulteerden in een hersenloze SF-prent met veel FX, veel actie, en decors en 'set design' die de 17e eeuwse barok uit Centraal-Europa als basis hadden om te komen tot wat de makers Necro-Baroque noemen. Men koos er bewust voor om de sets in volle grootte op te trekken in plaats van met miniatuur-sets te werken wat volgens regisseur David Twohy het voordeel heeft dat meer meer kan geïmproviseerd worden en een dynamische(r) aanpak mogelijk maakt qua camerawerk. De beoogde stijl resulteerde in een gebruikte oppervlakte die dicht in de buurt van die van de Universal Studios kwam... De binnenkant van het Basilica ruimteschip alleen al was 80 meter lang en 30 meter breed ! De cijfers die de makers van The Chronicles of Riddick registreerden tonen aan dat de film toch wel een stevig project was en een flinke ruggegraat vereiste op logistiek vlak. 20 mensen waren full-time bezig met het kleden van de Necromongers waarvoor maar liefst 600 kostuums werden gemaakt, voor de sets werd meer dan 15.000 liter verf gebruikt door 75 schilders, terwijl ook 275 timmerlui aan het werk werden gezet. Maar vergeet ook de 600 kilometer (!) electrische kabels niet en de 9 kilometer touw die werden gebruikt. Zelfs de garderobe van Vin Diesel (xXx) paste niet in een standaard-kleerkast met meer dan 60 T-shirts, 25 paar laarzen en een 40-tal broeken... Indrukwekkende cijfers, dat wel. Voor een film die enkel visueel (meer dan) o.k. is en gelukkig nog iemand als Diesel in de rangen heeft. Die was dolgelukkig dat hij samen met Judi Dench - zijn favoriete actrice ooit - in dezelfde film kon te zien zijn. Hij vloog er destijds zelfs voor naar Londen om haar daar aan het werk te zien op tonveelvlak en te verrassen met een kleedkamer die gevuld was met bloemen. Je zou het niet onmiddellijk verwachten van iemand met een beton-gehalte als dat van Vin Diesel.