Een maand vooraleer hij met de nodige crash boom bang-allure de “Fury Road” op mag, laat Tom Hardy zijn acteerspieren zien in “Child 44”, de verfilming van Tom Rob Smiths gelijknamige debuutroman uit 2008. Het eerste deel van een trilogie, al zullen de beide andere delen het waarschijnlijk niet tot op het witte doek schoppen. We zijn hier tenslotte niet in young adult -land.

Smith haalde de mosterd voor “Child 44” bij de baldadigheden van Andrei Chikatilo, een moordenaar die als bijnaam de Rostov Ripper kreeg. Zijn moordpartijen – tussen 1978 en 1990 vermoordde hij ruim vijftig vrouwen en kinderen – dienden midden jaren negentig als inspiratie voor “Citizen X”. Een seriemoordenaar in de Sovjet-Unie dus, en dat was volgens Stalin nochtans niet mogelijk. Misdaad en moorden waren volgens hem immers niet mogelijk in Rusland, daar hij die beschouwde als Westerse en kapitalistische ziektes. Wat Smith op het idee bracht om een moordenaar à la Chikatilo los te laten in het Rusland van 1953, vlak na de dood van Stalin.

Centraal personage is MGB-veiligheidsagent Leo Demidov (Tom Hardy). Zijn taak bestaat erin om (potentiële) verraders te klissen en te ondervragen. Een job waarbij het niet altijd mogelijk is om menselijk te blijven, en toch is het net wat Demidov probeert te zijn in een brute wereld. Op een dag hoort hij hoe het zoontje van een collega dood wordt teruggevonden aan de rand van een spoorweg. Alles wijst erop dat de jongen op gruwelijke wijze is vermoord, maar de autoriteiten zijn resoluut: de jongen stierf door een ongelukkig ongeval. En daarmee is de kous af. Zij het niet voor Demidov, die vast van plan is de dood verder te onderzoeken. Veel tijd krijgt hij daar niet voor: een politieke afrekening zorgt ervoor dat hij en zijn echtgenote Raisa (Noomi Rapace) uit Moskou worden verbannen naar een landelijke gemeente, waar Demidov politieagent wordt onder leiding van generaal Nesterov Gary Oldman). Groot is zijn verbazing als blijkt dat de kindermoordenaar ook daar actief is. Demidov bijt zich vast in het spoor, en zal terug moeten naar Moskou om er de puzzelstukken in elkaar te passen. Dat hij daarbij zijn eigen veiligheid in gedrang brengt, is een risico dat hij bereid is te nemen.

“Child 44” is meer dan zomaar een geschiedkundig gekaderd misdaadverhaal. Het is tegelijkertijd een historische thriller die zich concentreert op de naoorlogse Russische geschiedenis en eveneens stilstaat bij de Holodomor (de systematische uithongering/genocide van burgers in Oekraïne in 1933) en de strijd tegen de Duitsers in de tweede wereldoorlog. Twee feiten die later terugkomen tijdens de afhandeling van de moordzaak.

Regisseur Daniel Espinosa (“Snabba Cash”) houdt de verschillende verhaaldraden netjes in balans. Pas ergens ruim na het eerste uur lijkt hij even de pedalen te verliezen, maar dat komt eerder omdat de overdadige gebeurtenissen zich niet allemaal even uitgebreid laten behandelen. Uiteindelijk valt alles toch terug mooi in de juiste plooi, en dat heeft Espinosa te danken aan een sterke cast waarin naast Hardy ruimte is voor Gary Oldman (die al voor de vierde keer samen met Hardy in een film te zien is), Noomi Rapace, Joel Kinnaman, Paddy Considine, Jason Clarke en – in één scène – Charles Dance. Het enige wat Espinosa beter achterwege had gelaten was de keuze om de actiescènes met een rondzwiepende handcamera te draaien – wat hij ook al deed in “Safe House”. Een schoonheidsfout die niet wegneemt dat “Child 44” twee uur en twintig lang boeiend, literair gelaagd en interessant blijft.