De dertiende van Pixar lijkt op het eerste zicht wat op de elvendertigste van Disney: een verdict dat negatiever klinkt dan het eigenlijk is. ”Brave” mag dan de magie ontberen van de echte Pixartoppers, het is nog steeds eersteklasanimatie met genoeg panache om jong en oud te bekoren. Misschien wordt het trouwens gewoon eens tijd om Pixar niet langer te beschouwen als onfeilbare animatiemagiërs (wat moeilijk is voor iedereen die de “Toy Story”-trilogie al twintig keer heeft gezien), maar gewoon als een commercieel agerende producent van het (nog steeds) betere animatiewerk. Wat het meteen wat makkelijker maakt om teleurstellingen als “Cars 2” door te spoelen.

Voor alle duidelijkheid: “Brave” is geen teleurstelling, maar een solide (zij het weinig verrassende) kruising tussen sprookje en actieprent. Oorspronkelijk aangekondigd als “The Bear And The Bow” toont dit door Brenda Chapman (coscenariste van “Beauty And The Beast” en “The Lion King”) bedachte en opgestarte verhaal de avonturen van de rosse Highlandprinses Merida (Kelly MacDonald, die de stemmenrol overnam van Reese Witherspoon die het project verliet omdat de opnames niet langer in haar schema pasten). Ze is de dochter van clanleider Fergus (Billy Connolly) en koningin Elinor (Emma Thompson) en heeft zopas de huwbare leeftijd bereikt. Meteen reden genoeg voor Elinor om haar dochter uit te huwelijken aan een van de zonen van een naburige clan. Wie de gelukkige wordt zal een toernooi moeten uitwijzen.

Dat is echter buiten Merida gerekend die het niet ziet zitten om tegen haar zin te moeten huwen met iemand waar ze niet verliefd op is. Waarop ze het op een vrijgevochten lopen zet en diep in het woud een heks (Julie Walters) ontmoet. In de veronderstelling dat die oude dame haar kan helpen met haar gewetensprobleem, vraagt Merida aan de kol een vloek uit te spreken over haar moeder, zodat die haar dochter niet langer kan verplichten in de huwelijksboot te stappen. Wat niet zo’n slimme zet was. Mama Elinor ondergaat immers een ingrijpende (gedaante)verandering en Merida heeft slechts twee dagen de tijd om haar echte moeder terug te krijgen. Wees voorzichtig wat je wenst, een sprookjeswaarheid als een koe, zo blijkt eens te meer.

Brenda Chapman zou de eerste vrouwelijke regisseur worden die bij Pixar een project in goede banen mocht leiden. Een feit dat destijds met veel bombarie werd aangekondigd, maar het mooie liedje duurde niet lang. Tijdens de productie werd Chapman ontslagen omdat haar visie toch niet bleek te stroken met die van Pixar. Ze werd vervangen door Pixarmedewerker Mark Andrews, die reeds van bij het begin als assistent bij “Brave” betrokken was en als regisseur reeds de Pixarkortfilm “One Man Band” had afgeleverd (de kortfilm die “Cars” voorafging). Chapman kreeg wel nog een eervolle vermelding als coregisseuse. Waardoor “Brave” een beetje aansluit bij “Ratatouille”, waar de oorspronkelijke regisseur Jan Pinkava werd vervangen door Brad Bird.

Van die hommeles achter de schermen is gelukkig niet zoveel te merken: de animatie sprankelt als nooit tevoren, en Pixar toont zich eens te meer meesterlijk in het etaleren van geslaagde sight gags en bijrolfiguren die amuseren zonder te irriteren. Zodat we gelukkig toch kunnen concluderen dat Pixar hun mojo niet volledig met het Mater-badwater hebben weggegooid. Nu nog hopen dat “Monsters University”, de prequel op “Monsters Inc.” de weg van de “Toy Story”-sequels inslaat en niet die van “Cars” en we zijn weer helemaal mee. De teaser-trailer laat alvast hopen dat de terugkeer van Sulley en Mike best wel eens vintage Pixar kan worden. Ook vintage: het mooie en vertederende filmpje “La Luna” dat de hoofdfilm voorafgaat. Een aanrader voor iedereen die wil weten hoe het komt dat we soms een volle en soms een halve maan zien.