Een film gemaakt met de steun van Unicef en het Wereldvoedselprogramma: kinderen troef dus in deze bundeling van zeven kortverhalen. Echt vrolijk wordt je niet van: kindsoldaten, kruimeldiefjes, kinderen besmet met AIDS,...  genoeg schrijnend onrecht om zowel links als rechts een geweten te schoppen.

De verschillende verhalen vormen een vrij homogeen geheel: enkel de passage die Ridley Scott meeregisseerde valt uit de toon (metafysisch geleuter over een oorlogsfotograaf die teruggrijpt naar zijn eigen jeugd om zijn demonen af te stoten). Veel beter zijn de verhalen waarin echte kinderen de hoofdrol spelen: Emir Kusturica spant de kroon met een kleurrijke parabel over boefjes in een jeugdgevangenis, en ook de bijdrages van Katia Lund (co-regisseuse van Cidade De Deus) en Spike Lee zijn ongemeen mooi gefilmd.

De bijdrage van John Woo (waarin een weggegooide speelgoedpop het lot van een rijk en arm meisje verbindt) is een opvallende afsluiter. Een wereldreis (met haltes in Burkina Faso, Servië, de Verenigde Staten, Brazilië, Engeland, Italië en China) die naast al de dramatiek ook plaats laat voor een flinke dosis ontroering. Er mag zelfs al eens gelachen worden. Achter de wolken schijnt overal wel een beetje de zon.

Gezien op het Filmfestival van Gent (2006).