Cassius Clay is één van de grootste, zoniet dé grootste bokser aller tijden. Zijn eerste titel in de zwaargewichten-klasse betekende echter niet onmiddellijk dat hij de imposante gordel een tijdlang in zijn bezit mocht houden. Het leek er zelfs even op dat hij de handschoenen definitief mocht opbergen wanneer hij uit religieuze overtuiging weigerde om te gaan vechten in Viëtnam en als dienstweigeraar moest trerechtstaan, waardoor een gevangenisstraf van 5 jaar hem boven het hoofd hing. Zijn godsdienstige overtuiging leidde ertoe dat hij zijn naam wou gewijzigd zien in Ali, een voorrecht dat hem aanvankelijk werd verleend, maar een tijd later gevolgd werd door het niet langer erkennen van Ali als belijder van zijn godsdienst door de top van de Islam. Ali heeft zich altijd vrij rebels gedragen, hij ging de strijd aan met de Amerikaanse regering en vocht tegen de rassendiscriminatie. Hij was dan ook meer dan een topsporter, voor velen was hij een symbool geworden, met een grote invloed.

Michael Mann heeft met dit Ali niet onmiddellijk zijn makkelijkste opdracht uit zijn filmloopbaan gekozen. Het leven van iemand verfilmen is immers geen makkie, er gaat behoorlijk wat research aan vooraf en een mensenleven bundelen in een langspeelfilm is al een beperking op zich. Met zijn 157 minuten was Mann uiteindelijk toch niet zo beperkt, maar de film situeert zich vreemd genoeg enkel tussen 1964 (zijn kamp op 22-jarige leeftijd tegen Sonny Liston) en 1974 (het fameuze 'Rumble in the Jungle' gevecht in het toenmalige Zaïre tegen de ononverwinnelijke gachte Foreman). Zelfs de niet-Ali fans en/of diegenen die niet geénteresseerd zijn in het bokswereldje van toen, weten dat er nog heel wat voor en achter dit decennium zit. 10 jaar is dus veel te beperkt om van een goeie biografie te kunnen spreken...

Een andere moeilijkheid bij een biografie is de gepaste acteur te vinden voor de hoofdrolspeler in kwestie. We laten in het midden of Will Smith de beste man is voor deze klus,, feit is wel dat hij door velen nog steeds geassocieerd wordt met zijn Fresh Prince-imago... Zelf vonden we Charles Sufford en James N. Toney een pak indrukwekkender dan Ali als respectievelijk George Foreman en Joe Frazier, maar er moet natuurlijk ook nog wat geacteerd worden, ook buiten de ring... Het is duidelijk dat het niet volstaat de Ali-pasjes in de boksring aan te leren om de verpersoonlijking van een bokser als Ali op een overtuigende manier neer te zetten. En Will Smith heeft het geweten : hij heeft zich bijna een gans jaar voor de Ali-regisseur voor het eerst Action riep, voorbereid op zijn rol. Denken, spreken, reageren als de man zelve, daar zit 'm de kracht van een goeie Ali-acteur. Smith (die Ali trouwens zelf heeft ontmoet) heeft in zijn combat-shoes aardig wat miles afgelegd door de sneeuw én in de ijle lucht van Aspen Colorado en à rato van dertig uur per week behoorlijk wat afgetraind om zich fysiek klaar te stomen voor zijn rol. Wat het aannemen/imiteren van Ali's manier van spreken en het gebruikte dialect betreft, gaat het verhaal dat Smith in een telefonisch gesprek in zijn beste Louisville dialect met Lonnie, de echtgenote van de top-bokser zelf, getrakteerd werd op een I could have sworn it was Muhammad 20 or 30 years ago-reactie...

De voor deze rol met een Oscar-nominatie bedachte Jon Voight vertolkt (nauwelijks herkenbaar) de rol van de reporter Howard Cossell. terwijl Mario van Peebles de (korte) rol van Malcolm X voor zijn rekening neemt. Smith, Mann & Co mogen er dan misschien wel allemaal klaar voor geweest zijn, het geheel heeft ons niet echt kunnen overtuigen (welk een groot bokser Ali dan wel was). We hadden dus liever een complete(r) biografie gezien die een aanvang nam ver voor 1964 : Ali werd op 12-jarige leeftijd al de eerste boksknepen van het vak geleerd door de Iers-Amerikaanse agent Joe Martin die hem wou duidelijk maken wat te doen wanneer men zijn fiets wou stelen... Toen Cassius Clay 16 jaar oud was, won hij al het Louisville Golden Gloves-toernooi en bereikte de kwartfinale in een bokskampioenschap in Chicago. Dergelijke zaken zouden de film een stuk completer hebben gemaakt en dan hebben we het nog niet gehad over de tijd na 1974, want daar valt ook wel één en ander over te vertellen en dan spreken we over de periode voor en na 1981, het jaar waarin Cassius Clay de bokshandschoenen definitief heeft opgeborgen. Nochtans is Michael Mann (Heat !) iemand die weet hoe het moet, maar het is jammer dat enkel de laatste vijf minuten van de film hiervan het bewijs zijn...