Gezicht, kont en... wat was ook alweer het derde belangrijke element aan een vrouw? Ik dacht tieten. Borsten dus... maar ik ben het niet zo heel zeker meer. Opgepast, we hebben het hier natuurlijk over de visie van Alfie zoals hij die aan het begin van deze film gevat aan zijn publiek toevertrouwt terwijl hij recht in de camera kijkt. Dat is qua stijl trouwens een constante in de film, net zoals het destijds al gedaan werd in de eerste Alfie-film in de jaren '60. Jude Law die je tijdens zijn bezigheden in deze remake recht in de ogen kijkt en een woordje uitleg geeft over zijn visie, waarmee hij bezig is, enz... Je moet bezigheden nogal ruim bekijken want dit kan gaan van een bezoekje aan een dokter om de reden van het falen van zijn instrument te achterhalen tot een standje/rugpositie met de vingers gekruist achter het hoofd terwijl een bereidwillige en bloedgeile griet een ritje maakt in de lekker ruime en bijzonder glimmende limo die Alfie tijdens zijn rustpauze als chauffeur regelmatig omtovert tot alternatieve stoeiruimte.

Want reken maar dat Alfie een onverbeterlijke maar ook onverbiddelijke vrouwensverslinder is. Het is belangrijk dat hij nooit enige verbintenis met de dame in kwestie aangaat, geen beloftes maakt en vooral de termijn van het (seksueel) samenzijn tot een minimum aantal beurten beperkt. Daarna worden de dames gewoon gedumpt en kan hij weeral uitzien naar een alternatief. En als er zich dan niet onmiddellijk of toch binnen een voor hem redelijke termijn een ander vrouwmens aanbiedt dan kan hij altijd nog eens langsgaan bij één van zijn vorige liefdes. Julie Marisa Tomei) bijvoorbeeld. Kortom, er is altijd wel nog een naïeve vrouw te vinden die er nog eens met haar ogen open, intuint. Zie Alfie maar als een dartel, enthousiast kolibrietje die van het ene bloemetje naar het ander fladdert en enkele seconden nadat hij er al het lekkers heeft uitgezogen alweer op weg is naar de volgende... Maar zijn brede kijk op één en ander wordt maar door weinigen gedeeld. Zijn vriend Marlon bijvoorbeeld zit in zak en as wanneer al zijn pogingen om de relationele brokken die hij heeft gemaakt met zijn vriendin Lonette (Nia Long) terug te lijmen, zonder succes blijven. En dat hij maar weinig hulp krijgt van 'Don Juan de Alfie' wordt duidelijk wanneer die zijn persoonlijk advies formuleert over de breuk: Pretend she got run over by a truck and died. Funeral was this afternoon. You're all cried out. Single and ready to move on. Maar ook wanneer de twee toch nog eens samen langsgaan in de bar waar zij werkt als dienster. Of eigenlijk erna. Want Alfie ziet het verlenen van hulp aan een vriend in (relationele) nood veel breder dan eender wie. Tot het natuurlijk eens verkeerd afloopt... Om nu nog de biosbezoekers te shockeren is er natuurlijk meer nodig dan de vrijzinnige kijk op relaties, seks en trouw die Alfie kenmerkt. Toen de originele film werd uitgebracht (toen met Michael Caine) lag het natuurlijk anders. Maar het is hoegenaamd niet de bedoeling om te gaan shockeren, hooguit de jongvolwassenen een leuke film afleveren.

Een bijzondere vermelding willen we nog maken rond de kledij in de film. Regisseur Charles Shyer vond dat er sowieso moest verwezen worden naar de stijl van de eerste film, meerbepaald de Swinging 60's. Beatrix Aruna Pasztor die verantwoordelijk was voor het departement van de 'kostuums' in de film wou Jude Law zeker niet in de allernieuwste ontworpen maatpakken steken aangezien zijn personage maar beperkte financiële middelen heeft. De Belgische ontwerper (!) Martin Margiela bleek de geknipte man te zijn voor wat ze in gedachten had. Margiela maakt kleren die eenvoudig maar zeer mooi zijn en ook een beetje retro uitstraling hebben... aldus nog Pasztor. Alfie werd integraal opgenomen in Manhattan New York. Mick Jagger (Rolling Stones) en David Stewart (Eurythmics) schreven maar liefst drie nummers speciaal voor deze film, allemaal opgenomen in de befaamde Abbey Road Studios 2 in Londen waar The Beatles de meeste van hun nummers opnamen. Met zijn twee en een halve Filmfreak-ster scoort Alfie dus in de middenmoot. Niet echt een film die we als de aanrader van d(i)e week willen naar voor schuiven maar zeker ook geen prent waar we ons aan geërgerd hebben. Al bij al een film die eigenlijk niet het verschil kan maken met de films die elke week massaal in de bioscoop losgelaten worden.