John Wayne, James Stewart, Glenn Ford, Gary Cooper en zielsverwanten hebben reden tot juichen in hun pokerhuis boven de wolken. Niet alleen is “3:10 To Yuma” een sterke western die in niets moet onderdoen voor de klassiekers uit hun hoogdagen, de film is eindelijk ook in de Belgische zalen geraakt. Dat werd tijd, wetend dat de Amerikaanse release in september 2007 plaatsvond. De film deed het trouwens uitstekend aan de Amerikaanse kassa’s en bracht bijna 60 miljoen dollar op. Niet slecht voor een film uit een genre dat ooit nog dood werd verklaard. “3:10 To Yuma” verdient in elk geval het succes, want dit is een degelijk stukje cinema dat tegelijkertijd een mooie en klassieke opgebouwde ode aan het genre is.

“3:10 To Yuma” werd al eens verfilmd in 1957. Genrespecialist Delmer Daves regisseerde toen Van Heflin en Glenn Ford in een adaptatie van het kortverhaal uit 1953 van Elmore Leonard. Rechtenhouder Columbia Pictures speelde al in 2003 met het idee om het verhaal van Leonard nog eens te verfilmen. James Mangold werd toen al benaderd als regisseur, maar het project raakte niet van de grond. In 2006 werd het project opnieuw opgepikt, en Tom Cruise liet verstaan dat hij geïnteresseerd was in de rol van outlaw Ben Wade. In de zomer van 2006 besloot Columbia om de rechten van de remake vrij te geven, en het project kwam bij de productiefirma Relativity Media terecht, dat een disitributiedeal afsloot met Lions Gate. Mangold was nog steeds betrokken bij het project, en kon rekenen op flegmatieke vertolkingen van Christian Bale en Russell Crowe om het project ‘bankable’ te maken.

“3:10 To Yuma” speelt zich af na de Amerikaanse burgeroorlog. Ex-soldaat Dan Evans Christian Bale) liep tijdens de strijd een beenletsel op, en probeert rond te komen als rancher, samen met zijn vrouw en twee zonen. Maar dat is niet zo gemakkelijk: zijn grond ligt op terrein dat door de spoorwegen is gegeerd, en de bijna failliete Evans staat op het punt zijn bezittingen te verliezen. Op een dag is hij getuige van een overval op een geldtransportkoets. De overval gebeurt door de bende van Ben Wade Russell Crowe) die erin slaagde om al 21 keer de lonen van de spoorwegarbeiders buit te maken. Zelfs een gepantserde koets, beschermd door detectives en premiejagers van het Pinkerton-agentschap, is niet opgewassen tegen de brute kracht van Wade en de zijnen.

Evans brengt de enige overlevende van de overval naar het stadje Bisbee, en komt zo opnieuw in contact met Wade. Na zijn arrestatie stemt Evans toe om, in ruil voor 200 dollar, deel uit te maken van de posse die Wade naar de gevangenistrein moet brengen, die hem vervolgens naar de gevangenis van Yuma zal transporteren. Tussen de twee ontstaat al gauw een ‘band’: Wade ziet direct dat Evans de meest menselijke van zijn begeleiders is, en probeert hem psychologisch te beïnvloeden om hem te laten gaan. Evans ontdekt dan weer dat Wade niet de enige is die niet zuiver op de graat is: ook bij de gezagshandhavers zitten immers minder fraaie heerschappen verscholen. Toch neemt Evans zich voor om zich van zijn taak te kwijten en Wade af te leveren bij de gevangenistrein, zelfs als hij daarvoor meer moet voor opofferen dan hij wenst. Ongevaarlijk is de reis geenszins, want Wades trawanten houden een klopjacht op de karavaan en zijn vastbesloten om hun leider te bevrijden…

James Mangold (“Walk The Line”) is duidelijk een fan van het genre en levert een film af die een nauwelijks verholen liefdesboodschap is. Alles zit snor: de historische setting (de opkomst van de spoorweggrootgrondbezitters), de look, de muziek, de cast (naast de twee hoofdrolspelers zijn ook Ben Foster en Peter Fonda uitstekend op dreef), … Ook de moraal (waar begint het goede en eindigt het slechte) die vele klassieke westerns kleurt, loopt als een rode draad door de film. Af en toe is het allemaal misschien wat voorspelbaar voor iedereen die al een fikse portie westerns heeft verslonden, maar de gereïncarneerde formule werkt. Bale en Crowe zijn uitstekend op elkaar ingespeeld en de actiescènes zinderen (de shoot out tijdens de climax is een topper). Kortom, uitstekend en volwassen entertainment zoals we dat filmfreakgewijs graag nuttigen.