Larry Daley is een gescheiden vader die maar weinig dingen heeft waarmee hij zijn ex-vrouw of zoon mee kan imponeren. Werk heeft hij niet, laat staan vast werk, en als hij een tijd op eenzelfde adres woont wordt hij weer buitengezet en gedwongen om zijn koffers te pakken. Ideeën heeft Larry wel, maar er is altijd wel een reden waarom hij die niet kan uitwerken of ombuigen tot een bron van inkomsten.
Maar de druk op arme Larry wordt groter de dag dat zijn ex-vrouw hem vertelt dat het geen goed idee is dat hun zoon nog veel vertoeft bij hem, gelet op het gebrek aan stabiliteit en mogelijkheden in zijn leven. Het lijkt haar geen goed idee dat haar zoon met Kerstmis bij haar vader verblijft. Ten einde raad zoekt Larry dan maar een interim-bureau op, maar de oudere dame die hem te woord staat ziet op basis van zijn c.v. maar weinig mogelijkheden om hem aan (nieuw) werk te helpen. Ahoewel... er is nog één mogelijkheid, een plaats die men tot hiertoe nog nooit heeft kunnen invullen, de job van nachtwaker in het 'National History Museum'.

Ondanks het feit dat de directeur van het museum een echte brombeer is, het werk maar weinig variatie biedt en uit een korte ontmoeting met de drie huidige nachtwakers (de gekende oudjes Mickey Rooney, Bill Cobbs en Dick Van Dycke) blijkt dat dit niet echt een benijdenswaardige job is, besluit Larry toch om de job aan te nemen. Opgepast, zo lieten de drie collega's hem nog weten, zorg ervoor dat er 's nachts niets of niemand naar buiten kan ! Eh.... Naar buiten kan ?  Met enkel expositie-zalen gevuld met eskimo's, vrijheidsstrijders, cowboys, opgezette roofdieren, een tyrannosaurus Rex (allez, de beentjes die ervan zijn overgebleven), olifanten, apen, ontdekkingsreizigers, miniatuursoldaatjes, Hunnen, Neandertalers, een Egyptische mummie in een sarcofaag.

Gewapend met een zaklantaarn en een flinke sleutelbos kan Larry aan zijn eerste nacht beginnen. Maar op een gegeven ogenblik blijkt de plaats waar de gigantische dinosaurus daarnet nog stond, plots leeg te zijn. Blijkt dat het ding even verder wat water uit het kraantje aan het opslurpen is ?!  Eenmaal de kolos op nachtwaker Larry afstormt lijkt het ganse museum wel tot leven te komen. Na het beangstigende spelletje dino is er ook nog een aap die er vandoor gaat met de sleutels van Larry ,komt ex-President Roosevelt op zijn paard voorbij, stormen er olifanten en leeuwen door de museumgangen, kortom alles wat voorheen stil stond, komt tot leven !  Cecil bellen die hem introduceerde bij zijn nieuwe werk haalt ook al weinig uit, de enige tip die hij meegeeft is om de handleiding te gebruiken die er beschikbaar is. Het blijkt allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan.

De idee voor Night at the Museum komt eigenlijk van Milan Trenc, een Kroatisch tekenaar die een kinderboek tekende waarin een nachtwaker in hetzelfde museum in New York plots tot de vaststelling komt dat de Tyrannosaurus Rex verdwenen is van zijn vast stek. Fox nam al snel een optie op het boek (t.t.z. de verfilming ervan), met het gekende resultaat. Scenaristen Thomas Lennon en Robert Ben Garant (ook al verantwoordelijk voor de TV-hit Reno : 911, straks in de bios te zien als Reno 911 : Miami) waren zelf bijzonder vertrouwd met het museum in kwestie waardoor het gegeven een ideale gelegenheid was precies daarop hun schrijftalent los te laten.
Het is niet verrassend dat de makers van Night at geen toelating kregen om in het échte 'Natural History Museum' te filmen. De enige optie was om in een geluidsdichte opname-studio met gigantische afmetingen (de 'Mammoth Studio's' in Vancouver) alles te gaan reconstrueren. Claude Paré die al een Oscar won voor dit soort van werk in Martin Scorsese's The Aviator mocht de klus klaren. Met uitzondering van de 'Ocean Life Hall' die een digitale creatie is heeft men de rest van de decors/achtergronden nagebouwd, een enorm werk dat met veel zin voor detail tot een geslaagd resultaat heeft geleid. De kledij van ex-President Roosevelt, ook die werd bijzonder nauwgezet opnieuw gemaakt tot in de kleinste details. 20th Century Fox vond het allemaal groot(s) genoeg om de film in de States gelijktijdig met de release in de 'gewone bioscoop', uit te brengen in Imax. Iets wat deze 'major' tot nu toe pas twee keer deed, een eerste keer voor Robots, een tweede keer toen men Star Wars : Episode II Attack of the Clones uitbracht.

Ondanks de veelbelovende trailer van Night at the Museum is deze nieuwe komedie met Ben Stiller bijzonder zwak uitgevallen. OK, de speciale effecten zijn goed maar het is anno 2007 de uitzondering als dit niet zo is. De enige creativiteit van Night at the Museum is de idee om alles in een museum tot leven te brengen, maar van enig scheppingsvermogen in het verdere verloop/scenario van de film is totaal geen sprake. Na nacht één komt nacht 2. En dan een (zogezegd) laatste nacht 3. Het haalt allemaal wel het niveau van het volkje dat vanaf maandag weer de schoolbanken van het eerste leerjaar zal bevolken, maar voor al wie ouder is blijft Night at the Museum een gok. De goed gevulde zaal waar wij onze gebruikelijke plaats hadden ingenomen daverde helemaal niet van het lachen. De scène waarin Ben Stiller klappen geeft aan en krijgt van een kapucijnenaap vonden sommigen dan weer wél leutig. Klets, klets. Klets, klets. Klets, klets. Afgaand op de reacties in de zaal was dit het hoogtepunt van Night at the Museum. Daarmee weet je genoeg.