Emil Jannings is één van de beroemdste Duitse acteurs in het begin van de filmgeschiedenis als het ware.  Aanvankelijk was hij actief op het vlak van toneel tot hij bij Max Reinhardt in Berlijn terechtkwam.  We schrijven 1906. 

In 1914 maakt Emil Jannings zijn eerste film, hierna volgde een samenwerking met Ernst LUbitsch en Murnau waarvoor hij een opmerklijke acteeerprestatie als portier neerzette in Der Letzte Mann.

Jannings is natuurlijk ook de (film)geschiedenis ingegaan als de eerste acteur ooit die de Oscar ontving voor beste acteur (The Last Command).  Toen de wat we nu als de conventionele film kunnen omschrijven werd ingevoerd - de geluidsfilm zeg maar - keerde Jannings terug naar Duitsland.  Daar was hij te zien in Der blaue Engel.  Minder fraai misschien is het feit dat Jannings altijd een grote aanhanger geweest is van de Nazi's wat er mee voor zorgde dat hij na de oorlog nauwelijks nog aan de slag kon en toen hij hiervoor uiteindelijk alsnog de toelating voor kreeg overleed hij.

Emil Jannings had bijzonder veel talent, dat staat buiten kijf, maar velen gaven ook aan dat het soms bijzonder moeilijk was om met hem samen te werken.  Zijn gelaatsuitdrukkingen waren zijn grootste troef, zeker in een tijd waarin hoofdzakelijk stille- of zwijgende films werden gemaakt...