Jimmy Tong (een Aziaat, hoe kom je anders aan zo'n naam?) is taxi-chauffeur. Schatrijk zal hij wel nooit worden met deze job alhoewel, daar kan verandering in komen. Op een dag stapt een dame in zijn taxi die bijzonder gehaast is en binnen x minuten op plaats y zou moeten aankomen. We krijgen zowaar een Taxi-de'j?-vu wanneer onze Tong het onderste uit de kan haalt maar mevrouw wel netjes op tijd op de afgesproken plaats aflevert. Op deze manier strijkt hij het extraatje op dat hem was beloofd én krijgt hij zelfs uitzicht op nog meer geld : wel moet hij hiervoor eerst eens bij mijnheer Devlin passeren. Die biedt hem een baantje aan als zijn prive' -chauffeur tegen een stevig loon, een offer you can't refuse zeg maar... Wel moet onze Tong zijn bescheiden taxichauffeur-outfit inruilen voor een keurig maatpak, maar dat heeft hij er best wel voor over. Ondanks het feit dat hij werd opgedragen geen direct contact te hebben met zijn werkgever, krijgt hij het al gauw voor elkaar dat hij die idiote pet niet meer moet dragen. Maar dan komt Tong wat meer informatie te weten over Clark Devlin (Jason Isaacs) en overtreedt hij meteen nog een andere onderrichting : afblijven van de tuxedo/smoking van zijn baas. En dat is pas een uitzonderlijk kledingstuk. Wanneer je eenmaal weet hoe het ding moet afgesteld worden, wordt je de perfecte danspartuer, deskundige in gevechtstechnieken, de onweerstaanbare verleider,... Het avontuur voor Jimmy Tong kan beginnen klinkt heel clich?, weinig verrassend en vooral voorspelbaar, maar het is een goeie synthese van deze film. Want verbaasd heeft The tuxedo ons niet, het is zelfs eerder een tegenvaller geworden. We vonden het wel ook nu weer bijzonder leuk om Jackie Chan zijn kunstjes te zien doen en geven grif toe dat er weinigen zullen zijn op zijn leefiijd (bouwjaar : 1954 !) die tot dergeluke capriolen in staat zijn. De man is uiteindelijk immers niet voor niets in de filmwereld terechtgekomen via het stuntman-achter-poortje. De snoet en gelaatsuitdrukking van Chan is op zich al iets unieks. He's this little ball of light and energy that bounces around making every person he meets smile aldus Hewitt nog over haar tegenspeler. De energie en vastberadenheid die Chan telkens weer aan de dag legt bij de opnames van een film zijn opmerkelijk, net als het perfectionisme die gepaard gaat bij het uitvoeren van zijn stunts. De gevechtsscéne in de buurt van de silo bijvoorbeeld had de regisseur graag afgeblazen, hij geloofde er niet echt in dat die tot een goed einde zou kunnen gebracht worden, maar ook dat Chan zich wel eens zou kunnen bezeren. Jackie Chan vond van niet en vond na 37 (!) takes dat het er goed genoeg uitzag...

Het gezicht van Jennifer Love Hewitt is het best gekend voor haar rol in Jim Gillespie's I know what you did last summer en de sequel hiervan. De magere Hewitt, geboren in Waco (Texas) combineert haar drukke agenda wat acteren betreft met haar muziek-carrière : tot hiertoe heeft ze immers al vier solo-albums op haar naam staan. Bij een aantal scènes in de film mist Hewitt echter de overtuiging om ze geloofwaardig te laten overkomen. Hewitt met een vuurwapen in de hand, eigenlijk niets voor haar... Ze kon haar talent dan wel weer kwijt op een andere manier tijdens de opnames van de film : als ondersteuning bijvoorbeeld bij de dans-scènes van Jackie Chan, iets wat we hem tot voor The tuxedo nog nooit hadden zien doen. Jackie Chan is in de film overigens ook nog eens de stand-in voor Jaaaaaaaaaaames Brown !

The tuxedo werd geregisseerd door Kevin Donovan die internationale bekendheid geniet voor de reclamespots die hij al heeft gemaakt en met The tuxedo zijn regie-debuut heeft gemaakt wat langspeelfilms betreft. Het scenario/oorspronkelijk verhaal voor The tuxedo is van de hand van Michael J. Wilson en dat is vrij verrassend als je weet dat die ook achter Ice age zit.