Wie zijn filmisch menu het liefst kruidt met voor de hand liggende en weinig of geen vragen oproepende ingrediënten, laat deze driehoeksfilm best niet te lang sudderen op de smaakpapillen. Wie echter niet vies is van een mysterieuze, moeilijk vast te pinnen afdronk, heeft met ‘Triangle’ alvast een smaakvolle hoofdschotel te pakken. Christophers Smiths thriller laat zich in het ongecensureerd Engels immers omschrijven als een ‘mindfuck’, wat meteen betekent dat alles voor meerdere interpretaties vatbaar is.

De Brit Christopher Smith zal je niet zo snel aantreffen op de aftiteling van een romantische komedie. Of het zou er eentje met twee bijlenzwaaiende weirdo’s in de hoofdrol moeten zijn. In zijn debuut Creep uit 2004 werd Franka Potente opgejaagd door een seriemoordende maniak in de Britse metro. In Severance liet hij een teambuildingweekend ontsporen in een bloederig amalgaam van moord en doodslag. En zijn nieuwste worp Black Death laat zich omschrijven als een middeleeuwse thriller waarin de pest zich door de verhaalnaden wentelt. Zijn meest intrigerende film dusver is echter deze Triangle, een labyrintijnse thriller die zijn pijlen richt op psychologische gruwel van de meest ondoordringbare soort.

Op het voorplan staat Jess (Melissa George, na “The Amityville Horror” en “30 Days Of Night” eindelijk eens in een goede horrorthriller), een alleenstaande moeder met een autistische zoon. Daardoor heeft ze geen tijd voor een relatie en zelfs op haar werk (ze werkt in een snackbar als opdienster) vraagt ze zich voortdurend af of alles in orde is met haar zoontje Tommy. Op een weekend besluit ze toch eens tijd voor haarzelf te nemen: ze stuurt Tommy naar de opvangdienst en besluit mee te varen op een zeiltocht georganiseerd door Greg (Michael Dorman), een joviale jongeman die ze op haar werk leerde kennen. In totaal varen zes mensen mee op het zeiljacht, en het zal voor allemaal een tocht worden die ze niet snel zullen vergeten. Het zestal loopt serieuze averij door een elektrische storm, en de vijf overlevenden worden opgepikt door een mysterieus schip. Aanvankelijk komt het vijftal op hun verkenningstocht niemand tegen. Dat ze niet alleen zijn, wordt duidelijk wanneer iemand vastbesloten lijkt hen een zeemansgraf aan te bieden…

“Triangle” een bizarre film noemen is nog maar de helft van de waarheid. Het schip dat Jess en co oppikt heeft veel weg van een varend Overlook Hotel, het duivelse onderkomen uit “The Shining”. En zit als klap op de vuurpijl schijnbaar gevangen in een hermetisch afgesloten tijdsvacuüm. Of deze thrillertrip jouw kopje thee is, hangt in grote mate af hoever je mee wil gaan in Smiths nachtmerriestructuur. Het gevoel dat de bizarre gebeurtenissen zich afspelen in de schizofrene psyche van de getroebleerde Jess is nooit veraf, maar zo makkelijk maakt Smith het de kijker niet. De kans dat je op het eind van pure frustratie naar voor wil lopen om je thuisbioscoop aan diggelen te slaan (en het gevoel te krijgen dat je dat al eens eerder hebt gedaan) is even groot als die dat je half verweesd tien minuten moet bekomen in je sofa.

Een ding is zeker: hoe minder je vooraf weet over de film, hoe beter. Zelfs al lijkt “Triangle” aanvankelijk een frustrerende kijkervaring, laat het allemaal maar even bezinken: de kans is groot dat deze veellagige thriller op geregelde tijden nog eens komt spoken. Alvast precies wat wij verwachten van een goede portie gruwelpret.

Gruwelpret die verdeler A-Film promoot door ‘Triangle’ in een steelbook op de Beneluxmarkt aan te bieden. Relevante extra’s zijn er niet, maar op een tweede schijfje zet A-Film wel de door hen uitgebrachte horrorreeks ‘Fear Itself’ in de kijker. Deze voor de Amerikaanse tv-zender Showtime geproduceerde horrorreeks telt in totaal dertien afleveringen die werden geregisseerd door bekende genreregisseurs. Een beetje te vergelijken met die andere Showtimereeks ‘Masters Of Horror’. Een aardig aanvulling, al heeft die uiteraard niks met het zijn geheimen niet prijsgevende ‘Triangle’ te maken.