Heel veel telefoongerinkel en flashbacks in deze suspensevolle noirthriller die de spanningsmosterd haalt bij het gelijknamige uit 1943 stammende luisterspel van Lucille Fletcher, de toenmalige echtgenote van Bernard Herrmann. Het is meteen ook de moeder van alle phone slashers die nog zouden volgen, vooral tijdens de jaren zeventig en tachtig.

Fletcher schreef zelf de scenarioadaptatie van Sorry, Wrong Number waarin de focus op de bedlegerige en bazige Barbara Stanwyck ligt. Die belt op een avond naar het kantoor van haar man (Burt Lancaster) om te vragen waar die blijft als ze toevallig een gesprek opvangt tussen twee mannen die het hebben over een moord op een vrouw die ’s avonds gaat plaatsvinden. En ja, uiteraard is Stanwyck zelf het beoogde slachtoffer, maar dat wordt haar pas duidelijk na ettelijke telefoontjes waarin de handel en wandel van Lancaster wordt blootgelegd.

Tussen regisseur Anatole Litvak en Lancaster boterde het niet echt op de set: Lancaster dreigde er op een bepaald moment zelfs mee om op te stappen, maar uiteindelijk werden de professionele plooien toch gladgestreken. Voor Litvak was 1948 trouwens een boerenjaar: niet alleen deze Sorry, Wrong Number was een dikke hit, hij scoorde ook met The Snake Pit, waarvoor hij zelfs een Oscarnominatie als regisseur zou krijgen.

Fletchers one woman luisterspel maakte deel uit van de Suspense-reeks op CBS radio en werd in totaal zeven keer opgevoerd, telkens met Agnes Moorehead in de enige rol: de laatste opvoering dateert uit 1960. Orson Welles was alvast fan, daar hij het stuk de beste radiofictie ooit noemde. En dat komend uit de mond van de man die met War Of The Worlds radio- en wereldgeschiedenis schreef. In 1950 volgde ook nog een radioadaptatie met Stanwyck en Lancaster zelf. Radio-adaptaties van films waren trouwens schering en inslag tijdens Hollywoods gouden jaren, en vaak traden de acteurs of actrices uit de film zelf aan in de adaptatie in kwestie. Er kwamen ook een paar televisietoneelversies: een in 1946 en een in 1954. Voor die laatste versie schreef Fletcher ook zelf de adaptatie en componeerde Hermann de muziek. In 1958 volgde er nog een Australische televisieversie. De voorlopig laatste (televisie)adaptatie stamt uit 1989 en toen vertolkten Loni Anderson, Patrick MacNee en Hal Holbrook de voornaamste rollen.