Hoe wanhopig kan een mens reageren in zijn honger naar seks ?  Check de openingsscène van “Sleeping With Other People”. Lainey is de jongedame die, in een studentenrijke omgeving nota bene (!) – het speelt zich af aan de Universiteit van Columbia - wordt 'gered' door Jake die zijn ‘tussenkomst’ afgerekend ziet met het verlies van hun toen nog gemeenschappelijke maagdelijkheid. Het woord klinkt zwaarder dan het lijkt voor de twee want meer dan tien jaar later ontmoeten ze elkaar opnieuw tijdens een info-sessie rond seksuele verslaving. Ze hebben elk wel een verklaring voor hun aanwezigheid op de bijeenkomst en voelen al snel aan dat er toch nog wel iets meer is tussen hun beiden dan hun eerste, voorzichtige onervaren stapjes destijds in de wondere wereld van de seksualiteit. Het korte babbeltje wordt gevolgd door het ‘Facebook’en’ van de ander waarna men elkaar niet echt meer uit het oog verliest. En men mag dan wel niets meer (willen) hebben op seksueel vlak, men gaat ervaringen uitwisselen met elkaar en op een bijzonder open manier over relaties en seksualiteit praten waarbij men enerzijds veel te weten komt over de andere(n) maar anderzijds zich ook realiseert dat er tussen de twee nog steeds een ‘match’ is, een waakvlammetje dat maar niet wil doven. Seksualiteit, vriendschap, intimiteit, het zijn dingen die stuk voor stuk verschillen van elkaar. Maar ook complex zijn.
Zo komt Jake te weten dat Lainey al vele jaren ondersteboven is van Matthew Sobvechik (Adam Scott, gekend van “The Secret Life Of Walter Mitty” maar eind november te zien in “Black Mass” met Johnny Depp, een gynaecoloog die nogal een brede kijk heeft op de dienstverlening die hij voorziet voor zijn ‘patiënten’. En begrijpt Lainey uit gesprekken met Jake dat zijn seks-partners stuk voor stuk vrouwen zijn waar hij niet genoeg voor voelt om ervoor te treuren mochten ze na de seks uit zijn leven verdwijnen.

“Sleeping With Other People” werd opgenomen in New York. Leslye Headland is al bij al vrij nieuw in het vak

“Sleeping With Other People” volgt niet voor de volle 100 % de platgetreden paden van de romantische komedie. En, het zal U niet verbazen, daar houden wij wel van. Zo blijft de seksverslaving toch wel nadrukkelijk aanwezig in de film als een soort van parallelle verhaallijn, iets wat we toch niet gewoon zijn. Want je verwacht toch dat men hier al vrij snel zou van af geraken, scenario-gewijs recht in elkaars armen zou gedreven worden om de ganse operatie op passende wijze – en volledig in de lijn van de verwachtingen – te bezegelen met een smakkerd van een zoen of innige omhelzing. Bij ons was er zelfs even een sprankeltje hoop (maar dan wel een heel kleintje) dat dit niet zou eindigen zoals het gros van de romcoms maar regisseur Leslye Headland durfde het niet aan om ook dit nog eens anders doen.