Als er een groene rakker is die de filmminnende laag van de bevolking een revanche schuldig is, dan is het Shrek wel. Na het abominabele “Shrek The Third” (ook bekend als “Shrek The Turd”) zag het er immers naar uit dat deze animatieserie kwalitatief ten dode was opgeschreven. Wat tot spijt van wie het benijdt niet het geval is: “Shrek Forever After”, het vierde – en volgens Dreamworks Animation – laatste deel uit de reeks is immers pakken beter dan het vermaledijde derde. Wat ook moeilijk anders kon natuurlijk aangezien het aantal geslaagde grappen er op een half vingerkootje te tellen was.

Shrek ziet het allemaal even niet zitten. Een midlife crisis zowaar. Nu hij een brave huisvader is met drie kleine ogre’tjes in zijn kielzog, mist hij de spanning van zijn leven voor hij Fiona leerde kennen. Tijden waarin iedereen nog bang was voor hem en hij ongestoord in de modder kon duiken: leuke dingen die hij kon doen vooraleer hij zijn dagen moest doorbrengen met het verversen van luiers, het tolereren van Star Tours bij zijn toilet en de dagelijkse confrontatie met de (afgezaagde) grappen en liedjes van Donkey en Puss In Boots. Kortom, hij wil rust en even met niemand rekening moeten houden. 'Was ik maar nooit geboren', denkt de lobbes en die smeekbede wordt gehoord door de valsaard Repelsteeltje (mooi stemgegeven door Walt Dohrn, die meeschreef aan de vorige twee “Shrek”-films).

Repelsteeltje heeft al lange tijd zijn zinnen gezet op het koninkrijk Far, Far Away. Door Shrek buitenspel te zetten ontketent hij een domino-effect waardoor hij de nieuwe heerser wordt. Shrek ondertekent een contract waardoor hij voor een dag terug een normale ogre kan zijn, in ruil voor een andere dag die Repelsteeltje mag claimen. Repelsteeltje neemt de dag dat Shrek geboren werd, waardoor Shrek er dus eigenlijk niet is. En ook Fiona niet kon redden uit de drakentoren. Waardoor de koning en koningin het koninkrijk aan Repelsteeltje toevertrouwden. Shrek ontdekt al snel welke ravage hij heeft aangericht: zijn huis is verdwenen, de ogres zijn vogelvrij verklaard en worden opgejaagd door Repelsteeltje en zijn heksenleger, en zelfs Donkey en Puss (her)kennen hem niet meer. Ook Fiona (die het ondergronds verzet van de ogres leidt) weet niet dat ze ooit getrouwd was met hem. En dat zou nochtans moeten, daar Shrek precies een kans heeft om het contract te verbreken en de situatie terug naar het oude te brengen. Tegen het eind van de dag moet hij met Fiona een ‘love’s true kiss’ delen. Lukt dat niet, dan verdwijnt Shrek onherroepelijk en blijft Repelsteeltje de troon van Far, Far Away bezetten...

Zonder even hoge ogen te gooien als de eerste twee “Shrek”-films, moet toch gezegd dat “Shrek Forever After” een respectabel aantal fijne momenten telt. Al laat de metaalmoeheid zich toch wat voelen. Zo speelt het scenario heel nadrukkelijk leentjebuur bij onder andere “It’s A Wonderful Life” en “Back To The Future 2”. Fijn is wel dat scenaristen Josh Klausner en Darren Lemke erin slagen om de verhaalcirkel mooi rond te krijgen, zonder dat ze daarom ook maar een enkele keer moeten verwijzen naar de desastreuze voorganger. Qua toon en tempo leunt deze prent gelukkig dichter aan bij de eerste twee. Zelfs Donkey en Puss In Boots krijgen opnieuw een fiks aantal leuke oneliners toegeworpen.

Of Shrek, Fiona en hun kroost nog lang en gelukkig leefden ?  Laat het ons hopen: de groene moerasreus heeft het verdiend nu hij zijn mojo heeft teruggevonden. En laat ons ook hopen dat Dreamworks bij zijn woord blijft en de formule binnen een paar jaar toch niet commercieel verder uitbuit ‘omdat het publiek het wil’. “Shrek Forever After” is een aardig afsluitstuk van het kwartet. Houden zo. Al doet Dreamworks de deur niet volledig dicht: eind volgend jaar staat immers de spin-off “Puss In Boots” op het programma.