Wanneer je alle filmgenres op een rijtje zet en ons zou vragen een rangschikking te maken in volgorde van voorkeur, dan staat horror zeker niet in de Top 3. We zijn telkens opnieuw weer verrast hoe ver de makers van gruwelfilms gaan om te scoren bij het publiek dat hen op handen draagt. Een “Saw”-film is een potentiële kandidaat om de grenzen nog maar eens te verleggen en opnieuw op zijn zachtst uitgedrukt bijzonder wansmakelijke toestanden op het scherm te laten verschijnen. Die zullen van de liefhebbers van het genre een bijzondere waardering krijgen terwijl de onwetende of toevallige DVD-huurders ofwel de STOP-knop van hun DVD-speler zullen indrukken, ofwel op de gepaste tijdstippen opzij kijken, of het gewoon “ondergaan”. In het laatste geval is het interessant om over een hoog relativeringsvermogen te beschikken, zoniet hou je er een slapeloze of in het beste geval een slechte nacht aan over.

Wie na de eerste alinea nog niet weet of dit spek voor zijn bek is en van ons verwacht dat we de ‘plot’gaan prijsgeven, moeten we teleurstellen. Het is niet makkelijk, zoniet onmogelijk om in woorden te omschrijven hoe ver de gruwel deze keer gaat. Vast staat dat het bloed rijkelijk vloeit, de pijn van Jigsaw’s slachtoffers deze keer niet te harden is, hun keuzes hartverscheurend en dodelijk zijn… De spelletjes die Jigsaw speelt zijn zo ziek als het maar kan, het sadisme waarmee een opeenvolging van (re)acties telkens weer leidt tot een dodelijke afloop is beestachtig, wie niet weet wat horror betekent moet dit echt eens in de DVD-speler duwen…

Het goede nieuws in het verloop van het verhaal over de drie films heen, is dat de onmenselijke Jigsaw op sterven na dood is. De tumor in zijn hersenen zal tot een spoedig en pijnlijk einde leiden, de laatste medische rapporten zijn ook al niet bepaald hoopgevend. Het einde van Jigsaw is nabij, het lijkt gewoon een kwestie van tijd te zijn voor de protagonist van “Saw” en “Saw II” het loodje legt.
Het slechte nieuws (maar goed nieuws voor de liefhebbers van dit letterlijk en figuurlijk bijzonder zieke ventje) is dan weer dat de psychopaat enige steun krijgt van Amanda, één van zijn vorige/eerste slachtoffers. Noem ze een helpster, noem ze een opvolgster, noem ze een assistente, vast staat dat ze aan zijn zijde staat en gezond genoeg is om het werk van Jigsaw verder te zetten. Om zijn overlevingskansen zoveel als mogelijk te vergroten wordt een bijzonder getalenteerde dokter uit de spoedafdeling ontvoerd en tot bij Jigsaw gebracht. In de onmiddellijke omgeving van zijn ziekbed staan genoeg speeltjes om een gepaste reactie op een actie, volledig automatisch te laten gebeuren waardoor het niet lang duurt of Dokter Lynn heeft een rolkraag rond de nek met naast metaal als belangrijkste bestanddeel springstoffen/kogels bevat.
Die zullen voor de voor de hand liggende reactie zorgen op het ogenblik dat de hartmonitor van Jigsaw een flatline weergeeft. Om het makkelijk te stellen : als Jigsaw sterft, dan betekent dit automatisch ook het einde van de dokter.
Dus is de opdracht de man in leven te houden natuurlijk. De enige manier om de pijn weg te nemen is door de druk van de tumor op de hersenen te verminderen door een stukje schedel weg te nemen. Dus laat men het cirkelzaagje, een flinke boormachine en nog wat andere tangetjes en schaartjes aanrukken om de klus te kunnen klaren...

De synopsis en de ondertoon ervan moeten volstaan om zelf uit te maken of je deze gruweltrip wel wilt/zult aanvangen of niet. Regisseur Darren Lynn Bousman (die overigens ook al “Saw II” maakte) heeft zijn aanpak overigens niet gewijzigd. Alles wordt heel expliciet getoond. Ringen die stevig in mensenvlees zijn vastgehaakt worden losgescheurd op een manier die niets aan de verbeelding overlaat, slachtoffers die zich eigenhandig radbraken (enkel met uitzondering van het leggen van de stukken op een rad) met de voorwerpen die zich binnen handbereik bevinden, nog iemand anders wordt op een ergerlijk en pijnlijk trage manier uit elkaar geschroefd, gebroken, vermoord…
In tegenstelling tot de vorige twee films zijn de “spelletjes” die Jigsaw heeft verzonnen iets minder ingenieus en inventief, de vorige twee keer had de afloop van elke moord toch iets verrassends. Nu is het resultaat weliswaar hetzelfde maar is men bij het schrijven van het scenario allicht iets minder creatief geweest. Jammer.

DFW is vrij gul met extra’s op deze ‘Special 2 Disc Edition’. Trailers, Liner Notes (NL-talige tekstuele info over de film), een Photo Gallery (met 10 ‘Pics’) en een vijftal trailers van films die ook bij diezelfde verdeler verkrijgbaar zijn horen natuurlijk niet in de categorie van interessante extra’s thuis. Maar er is meer. Gelukkig maar.
In “The traps of Saw III” gaat men dieper in op de verschillende toestellen die worden gebruikt om slachtoffers te maken in de film. In “The Details of Death : The props of Saw III” komen de makers aan het woord. “More traps, more blood” zegt men over deze derde film in de reeks. Eén van de mensen van de crew stelt dat de voor “Saw III” gebruikte maden gesteriliseerd waren en dus… eetbaar waren. Voor ons een ganse geruststelling natuurlijk. Het is vrij bizar eigenlijk dat een aantal betrokkenen over de strafste en wansmakelijkste scène in de film reageren met de uitspraak “It was such a funny experience” en aangeeft hoe tof het eigenlijk wel was. Iets makkelijker te begrijpen als men toont hoe het er eigenlijk écht aan toe ging voor deze specifieke scène… In “Darren’s Directory : anatomy of a director” komt logischerwijze de regisseur aan het woord, een extra die een goed idee geeft over het verloop van de opnames en de sfeer die heerste op de set.

Op het tweede schijfje staan ook twee ‘deleted scenes’, weliswaar zonder audicommentaar. Commentaar krijg je dan weer wél door de film te (her-)bekijken met audiocommentaar van de regisseur en enkele mensen die instonden voor de productie van de film. De extra’s zijn dus zeker OK en de film, tja... die is gemaakt voor échte horror-freaks.