Het zit Chris Gardner niet mee. En dat is nog zachtjes uitgedrukt. Zijn levensverhaal begint met het zinnetje dat hij zijn vader voor het eerst zag toen hij 28 was. Chris, niet zijn vader. Wat hem enkel maar sterkte in zijn overtuiging dat hij het later helemaal anders zou gaan doen. Wanneer hij zelf vader zou zijn. Zoveel jaar later is hij nochtans niet in de positie om zijn 5-jarige zoon Christopher alles te geven wat zijn hartje begeert, wel integendeel. Samen met zijn vrouw Linda slaagt hij er zelfs niet in om de eindjes aan elkaar te knopen. Linda zelf werkt al een ganse tijd dubbel zo veel als voorzien en zelf kan Chris nauwelijks geld verdienen. Het exclusiviteitscontract voor de draagbare, compacte botscanner dat hij destijds kon afsluiten bleek ook al meer verplichtingen in te houden dan het eigenlijk geld kon opbrengen. Het hield onder andere in dat hij een groot aantal stuks diende af te nemen, zelfs zonder dat die dingen daadwerkelijk verkocht waren. De belastingsdienst is ondertusen ook al komen aankloppen om een flink bedrag te innen, de parkeerbons die Chris heeft bijeengespaard zijn ook al opgelopen tot een indrukwekkende som, de eigenaar van zijn woning zaagt hem de oren van het hoofd wanneer hij Chris of Linda ziet want men staat al drie maand achter met het betalen van de huur, en zo kunnen we nog wel even doorgaan…

En de toekomst wordt helemaal uitzichtloos voor Chris wanneer Linda op een dag besluit dat ze hem zal verlaten. Ze is zijn gladde praatjes en loze beloften spuugzat en kijkt uit naar een leven met minder kosten, met minder zorgen. Ondanks het feit dat Chris zijn duurbetaalde botscan-apparaten één voor één kwijtspeelt in idiote omstandigheden blijft hij geloven in de toekomst, zijn eigen mogelijkheden en persoonlijke capaciteiten. Wanneer hij op een dag een kerel een sportwagen ziet parkeren voor een groot gebouw stelt Chris de voor hem belangrijke vraag “wat doe je en hoe doe je het ?”. “Effectenmakelaar” is het antwoord en “goed kunnen omgaan met mensen én met cijfers” is de voorwaarde om het te maken bij het Dean Witter bedrijf, een grote organisatie die effectenmakelaars als de belangrijkste groep onder zijn personeel mag rekenen. Maar de selectieprocedure is niet van de minste. Er zijn heel veel kandidaten en van de twintig stuks die men weerhoudt is er maar één die het na een soort stage van maar liefst zes maand (!) werkelijk mag proberen in het bedrijf… Met een zoon om voor te zorgen, het feit dat Chris ondertussen werd buitengezet uit zijn appartement en nog een pak andere tegenslagen lijkt de spreekwoordelijke hoofdprijs voor Chris verder weg dan ooit…

The Pursuit of Happyness is gebaseerd op het waar gebeurde verhaal van, jawel diezelfde Chris Gardner, die ook al de nodige aandacht kreeg in het Amerikaanse programma 20/20. Uitvoerend producent Mark Clayman die op het moment dat het programma werd uitgezonden ook een zoon had van 1 jaar, raakte zo ontroerd van het verhaal dat dit meteen de aanzet was om er ook een langspeelfilm rond te bouwen. Met het gekende resultaat.

The Pursuit of Happyness lijkt op basis van de synopsis een gemaskeerde cliché-film te zijn. Eén die je in sneltreinvaart de story brengt van een man die, misschien na 12 stielen en dertien ongelukken, maar zeker na héél, héél veel miserie, plots toch heel veel geld kan binnenhalen en nog zeer lang gelukkig is met weet ik veel wat je allemaal gelukkig kunt zijn op het einde van een Hollywood-film. Maar het wegblijven van de cliché-afkeer bij het bekijken van The Pursuit of Happyness was alvast een goed teken. Niet verwonderlijk eigenlijk als je weet dat het geen regisseur uit Tinseltown is die de film maakte maar wel Gabriele Muccino. Hij maakt er geen loodzwaar familiedrama van maar een langspeelfilm over een vader die het beste wil voor zijn zoon en hun toekomst en ondanks alle tegenspoed die hem te beurt valt zijn zoektocht naar geluk verder zet. Muccino is overigens de Italiaanse (!) regisseur die destijds L’ultimo bacio maakte, een bijzonder sterk en realistisch drama. Wat hij kon met voor ons vrij onbekende acteurs en actrices probeert hij nu opnieuw met veel meer middelen, een cast en crew die een veelvoud betaald wordt van wat hun Bacio-tegenhangers destijds kregen, een klein legertje aan figuranten, enz… En Muccino doet het ook nu weer met veel enthousiasme en overtuigingskracht. Het resultaat mag gezien zijn maar puur (Filmfreak-)sterrenmatig staat The Pursuit of Happyness een trap lager dan L’ultimo Baccio.

Wie de koop-dvd in huis wil halen kunnen we alvast meegeven dat je de film kan (her-)bekijken met audiocommentaar van de regisseur. Niet onbelangrijk hier is dat dit ondertiteld is, Muccino spreek beter Engels dan wij Italiaans, maar zijn accent zou het zonder vertaling soms wel wat moeilijk maken om te verstaan.
In 'Father and Son: On screen and off' wordt Jaden Christopher Syre Smith (overigens de échte zoon van Will Smith maar wie weet dat nog niet?...) de hemel ingeprezen door zijn papa, de regisseur, Thandie Newton, enz… Men wil ons hier doen geloven dat men uit de talrijke gegadigden het 'beste kind' heeft gekozen voor de rol. Natuurlijk.

In 'The Man Behind…' komt de échte Chris Gardner niet alleen in beeld maar ook aan het woord. Will Smith kan ook hier zijn zegje doen over het personage waarop de film is gebaseerd en naar het einde van de film toe wordt duidelijk dat Gardner verre van een doorsnee Amerikaan is gebleven. Wie op bezoek mag gaan bij Nelson Mandela en Bill Clinton de hand mag schudden, die valt niet meer onder de noemer ‘doorsnee Amerikaan’.
'Inside the Rubik’s Cube' dan. Wij hadden ook zo’n ding in de jaren ’80 en ook de formule(s) om hem in zijn oorspronkelijke toestand te 'verdraaien' zeg maar. Maar de straffe toeren die Cube-kampioenen in dit stukje laten zien slaan ons eerlijk gezegd met verstomming. Straf. Meer vertellen we er niet over, zelf zien zouden we zeggen!
I Can is een liedje van Belle Winans die de bioscoopfilm niet eens heeft gehaald en hier toch plots opduikt. Zou op de film gebaseerd zijn maar dat is een stelling die wel voor meer recente nummers kan opgaan. Acht trailers van andere (Sony) films op dvd maakt het rijtje van extra’s bijna af want er is ook nog de 'Making Pursuit' documentaire. Een blik achter de schermen als het ware alhoewel dit jammer genoeg niet echt diep gaat. Kon ietsje beter alhoewel de extra’s in hun totaliteit toch wel ok zijn.