Het gestolen Lam Gods-paneel en een eventuele link naar een verdwenen Belgische zilvermijn in 'den Kongo' hebben ze vooralsnog niet ontdekt in de States, maar wat niet is kan nog komen. Wat hot is, wordt in Hollywood al gauw tot ver boven het kookpunt opgevoerd. Al is Tinseltown niet de echte 'schuldige' deze keer: het immense hypesucces van Dan Browns boek The Da Vinci Code, leidt naar bestsellerschappen vol kunstzinnig verantwoord schattenjagen, en Hollywood springt momenteel ook op de kar, ondermeer met de verfilming van Browns megabestseller. In National Treasure verpakken ze het avontuurlijke uitgangspunt in een lesje Amerikaanse geschiedenis. Schattenjager Ben Gates (Nicolas Cage, die evenveel diepgang uitstraalt als zijn personage nodig heeft) is al van kindsbeen af op zoek naar de schat van de Tempeliers, en dit tot grote wanhoop van zijn pa (Jon Voight), die vindt dat Ben de familienaam op het spel zet met de vele complottheorieën. Wanneer Ben ontdekt dat er op de achterkant van de Amerikaanse grondwet een verborgen boodschap staat die de schuilplaats van de schat prijsgeeft, laat hij zich alvast niet tegenhouden door futiele zaken als de familie-eer. Zijn doel: de grondwet stelen en de geheime code ontcijferen. Helaas is hij niet de enige die op de schat aast, en zijn ex-compaan Ian (Sean Bean) gooit minder vredelievende middelen in de strijd. Ben krijgt dan weer onverwachte en aanvankelijk tegenpruttelende hulp van 'grondwetbewaakster' Abigail Chase (Diane Kruger, de hormonenopstookster uit Troy).

National Treasure moet zowat een perfecte megabudgetinitiatie zijn voor de nog filmgroene tienjarigen . Alles beweegt, logica is ver zoek en het oogt allemaal zeer spectaculair. De aftrap wordt gegeven in een gezonken tanker op een uitgestrekte ijsvlakte en de finale speelt zich af in een wankele grot van het type waar Indiana Jones zich ook wel een paar uurtjes kan amuseren. Voeg er nog een komische sidekick aan toe, komisch getimede dialoogjes links en rechts, een autoachtervolging en wat slapstick en je hebt een film die 'moet' scoren bij de doelgroep. En dat ook wel doet, al tekenen wij als meer nuchtere volwassen toch wat voorbehoud aan bij de vrijblijvendheid van het project. Echt spannend wordt het nooit (ongeloofwaardig des te meer), en de vele kastjes en muren waarlangs de schattenjacht verloopt zijn niet allemaal even geslaagd. Gelukkig zijn regisseur Jon Turteltaub en producent Jerry Bruckheimer niet echt mensen van wie je hersenkronkelende diepgang verwacht, dus op dat vlak dekt de film zowat voor iedereen de vlag waaronder hij vaart.

De extra's volgen dat stramien: weinig diepgravend, veel enthousiaste Amerikanen, maar weinig substantiële informatie over hoe de film is gemaakt. Het meeste 'achter de schermen'-werk zit in 'Op locatie' waarin we onder meer te zien krijgen hoe het vastgevroren schip wordt opgeblazen, en waar de effectencrew ook even om het hoekje komt piepen. De proloog is te bekijken als geanimeerd storyboard, er zijn twee verwijderde scènes en er is een alternatief einde (dat echter niets toevoegt aan het einde dat in de film zit). En dan is het tijd voor een stukje interactieve dvd voor iedereen tussen 7 en 77. Na de eerste lading extra's krijg je telkens twee letters te zien die samen het woord 'treasure' vormen. Wanneer je de letters in de juiste volgorde intikt, krijg je toegang tot de volgende extra's. 'Op pad met de schatzoekers' toont een paar levensechte schattenjagers aan het werk. Zoals de bejaarde schattenjaagster op het eind van het filmpje zegt: 'Happy hunting'. 'Decodeer het maar' is een Reader's Digestlesje over schrift en geheimschrift, en laat zien hoe Egyptische hiërogliefen en morsecode worden gelezen. Ook hier moet je achteraf een code zoeken, met de hulp van een bifocale bril. Wanneer je na nog een stukje geschiedenis in vogelvlucht hebt gekeken over de tempeliers, kan je de gevonden code intikken. Eens die opdracht vervult krijg je toegang tot de laatste extra: een triviatrack van de film. Je kunt de film dan bekijken met gedempt geluid met om de haverklap op ondertitelhoogte een weetje te zien over de film of het maken ervan. Enkel voor de echte fan, zoals dat heet.

National Treasure is een verzorgd schijfje met een verzorgde film, met vrij veel extra's die op zich weinig echt relevant zijn, maar net zoals op alle Disney-dvd's blijft het familiale karakter natuurlijk gevrijwaard, en komt er ook een fikse scheut afgeroomde educatie bij kijken. De poging om alles op te waarderen met spelletjes en een schattenjacht die als rode draad doorheen de extra's loopt is een fletse slag in het water. Alle extra's zijn wel netjes Nederlands vertaald.