In de herfst van 1953 zet Katherine Watson, vol idealisme, de verplaatsing van Californië naar New England om er kunstgeschiedenis te gaan geven aan de studenten van het 'Wellesly College', bekend als één van de meest prestigieuze scholen van het land. Extreem conservatief ook, wat al blijkt uit de korte rondleiding die Katherine krijgt wanneer haar nieuwe onderkomen wordt voorgesteld en de nadruk wordt gelegd op de do's en don'ts... Bij haar eerste kennismaking/les met haar studenten bewijzen de jongedames dat ze bijzonder vertrouwd zijn met de leerstof wanneer de lerares zich strikt aan de opgelegde cursus houdt. Echt veel zal Katherine hen dus niet kunnen bijbrengen, laat staan dat er een dialoog tot stand kan worden gebracht met hen. Tenzij ze haar aanpak wijzigt natuurlijk zodat ze meer voeling krijgt met haar publiek. Hierdoor raakt ze stilaan ook vertrouwd met de gebruiken van de school waar ze zo naar verlangd heeft, met het extreem conservatisme en het feit dat de directie van het instituut volgens haar nog een ander doel heeft dan het louter onderwijzen van zijn studentes. Hun verloving of huwelijksfeest bijvoorbeeld.

Scenaristen Lawrence Konner en Mark Rosenthal kwamen tot een gelijkaardige conclusie bij hun research die voorafging aan het schrijven van het script van Mona Lisa Smile. Het was in de schoolbibliotheek van Wellesly zelf (!) dat ze in een editie van The Wellesly News van rond die tijd een artikel vonden met een foto van een jonge vrouw met een kookpan in haar ene en een boek in haar andere hand. De kop die erbij hoorde was volgens de auteurs iets in de zin van Survey Shows Married Women Make the Best Students (onderzoek toont aan dat getrouwde vrouwen de beste studenten zijn) en de P.S.-vermelding A woman's main purpose in life is still to get married maakte de stelling nog iets duidelijker. De makers van Mona Lisa Smile hadden weinig moeite om de huidige directie van de Wellesley school te overtuigen van hun wens om te kunnen filmen op de campus zelf die er voor het grootste deel nog uitziet als vijftig jaar geleden. Het enige voorbehoud dat werd gemaakt was dat de opnames moesten afgerond zijn in zes dagen omdat men het leven en de regelmaat aan het instituut niet wou verstoren of uit evenwicht brengen. Andere locaties voor Mona Lisa Smile waren onder andere de Columbia University van New York, de Yale University in New Haven Connecticut en het plaatsje Tarrytown in New York dat beter de 50's look weergaf van het dorpje waar de school is gelegen dan het échte Wellesley op dit ogenblik.

Om eerlijk te zijn, we lopen niet echt over van enthousiasme om een film als Mona Lisa Smile te gaan zien want geef toe, waarin zit hem de aantrekkingskracht van deze prent? Julia Roberts is het enige element dat nog voor wat enthousiasme kon zorgen bij ons maar nu is toch wel gebleken dat de tijd dat zij door haar présence of klasse een film kon redden definitief voorbij is. Het verhaal misschien? Hm.. ook al niet. Niemand kan je kwalijk nemen dat je enkel bij het zien van de trailer al gaat vrezen voor een vrouwelijke versie van de gekendste Dead Poets Society momenten. Vrouw/man-komt-als-nieuwe-leerkracht-aan-op-nieuwe-school-heeft-het-moeilijk-met-één-en-ander-wint-het-vertrouwen-en-de-sympathie-van-de-studenten-die-het-heel-jammer-vinden-als-hij/zij-vertrekt of moet vertrekken. Na Robin Williams in Dead Poets Society en Aidan Quinn In Song for a Raggy Boy mag nu dus ook Julia Roberts rekenen op de steun van de leerlingen op het einde van de rit, de enige variante is dat ze het deze keer doen op hun fiets. Over de kostuums en 'set design' kunnen we dan wel weer lovend zijn. Geen probleem om wat in meer dan twee lange uren op je afkomt te plaatsen in de periode van de jaren '50, inbegrepen de uitgestraalde etiquette van die tijd en de manier waarop ongeveer 350 acteurs en actrices en meer dan 7.000 extra's werden gekleed. Maar in Mona Lisa Smile is het allemaal zo braaf, zo vlak, zo eentonig, zo oninteressant dat de prent nog geen tiende van een punt hoger scoort dan een doorsnee film die opgenomen werd rond dezelfde periode.