1972: van de Charles Bronson-lopende band rolt “The Mechanic”, een actiethriller met Bronson als huurmoordenaar die na de dood van zijn mentor diens zoon (Jan-Michael Vincent) opleidt tot collega-doder. Geregisseerd door een Brit (Michael Winner) in Hollywood. 2011: van de Jason Statham-lopende band rolt “The Mechanic”, een actiethriller met Statham als huurmoordenaar die na de dood van zijn mentor diens zoon (Ben Foster) opleidt tot collega-doder. Geregisseerd door een Brit (Simon West) in Hollywood.

Jawel, het is weer remake/copieer/reboot-tijd. Kleine kans dat iemand er zijn slaap voor laat: mechanisch is immers het goedgekozen sleutelwoord in een prent die niet eens de moeite nam om een originaliteitsmeter in de kringwinkel op de kop te tikken.

In wat op een overschotje van “The Expendables” lijkt (niet echt verwonderlijk dat deze film werd geproduceerd door Millennium Films en Nu Image die beiden eveneens voor Stallones 'all-star'-prent tekenden) maken we kennis met huurmoordenaar Arthur Bishop (Statham). In opdracht van een schimmige organisatie maakt hij heel wat doelwitten koud. Niet door hen zomaar neer te knallen, maar door de doodsoorzaak af te stemmen op de wensen van de opdrachtgever. Bij de Colombiaanse drugsbaas die tijdens de proloog het loodje legt bijvoorbeeld lijkt het alsof hij een natuurlijke dood stierf tijdens het zwemmen. Bishop ontvangt zijn opdrachten (en geld) van Harry McKenna (Donald Sutherland), de enige die hij in vertrouwen durft nemen en ook als vriend beschouwt. Het vervolg laat zich raden: Bishops volgend doelwit is inderdaad McKenna, omdat diens overste (Tony Goldwyn) hem ervan verdenkt een missie in Zuid-Afrika te hebben ondermijnd. Met tegenzin voert Bishop zijn taak uit, en om zijn schuldgevoel enigszins te temperen neemt hij daarna Harry’s zoon Steve (Ben Foster) onder zijn hoede. De met een korte lont uitgeruste Steve ziet de kans schoon om zijn gewelddadige kant tot volle ontwikkeling te laten komen, en laat zo ‘onopvallende sterfgevallen’ ontaarden in bloederige orgieën die zonder al te veel moeite het televisiejournaal halen. Wat dan weer niet naar de zin is voor de organisatie waar Bishop voor werkt. En uiteraard ontdekt Steve ook dat Bishop verantwoordelijk is voor de dood van zijn vader, wat een gewelddadige wig tussen de mentor en de leerling drijft …

“The Mechanic” is typisch zo’n filmpje waarin verhaaluitwerking en logica op de reservebank blijven zitten. Actie is waar het om draait, actie is wat je krijgt. Zij het op een weinig boeiende manier. Brokkenregisseur Simon West (die ooit veelbelovend debuteerde met “Con Air”) vervalt eens te meer in de pruttelende saaiheid die hij zich al eigen maakte in “Lara Croft: Tomb Raider” en “When A Stranger Calls”. Jason Stathams schuurpapieren rol blijkt inwisselbaar met zowat elke andere, Donald Sutherland mag maar een kwartier meespelen en zelfs de anders betrouwbare Ben Foster had weinig zin om veel vuur en poer te stoppen in deze film die subtiliteit inruilt voor ongeïnspireerde schiet- en knokpartijen en lamme explosies.

Voor de slechte verstaander: “The Mechanic” is als bier zonder schuim, een week zonder weekend, een lente zonder bloesems, een ei zonder schaal, een gitaar zonder snaren, een oksel zonder zweet, een trein zonder spoor en een boerka zonder kijkgat. Te klasseren onder de 'G' van gene vette.