Allicht heb jij er ook al eens over nagedacht. Wat zou je doen mocht je precies weten hoe lang je nog te leven hebt ? Precies dat is het uitgangspunt van “Le Tout Nouveau Testament”, de nieuwe langspeelfilm van Jaco Van Dormael (“Toto le héros, “Le Huitième Jour”, “Mr. Nobody”). Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Ea, de dochter van God. Vader God, God de vader als je wil, bestaat immers echt én hij woont in Brussel !

Maar… God is een etter eerste klas. Hij zorgt voor al het onheil dat zich op onze aardkluit afspeelt, hij controleert, dirigeert, orchestreert alles. Van achter zijn computer, opgesteld in een kaal lokaal met wanden die bestaan uit torenhoge metalen kastjes waarin de fiches van alle aardbewoners zijn in ondergebracht. God rookt, drinkt, is een heuse tiran voor zijn vrouw (leuke rol voor Yolande Moreau) en kind en creëert naar hartelust wetten die onmiddellijk worden toegepast in de wereld onder hem.
Tot zijn dochter Ea na een nieuwe lijfstraf er voor kiest om het zwarte hoofdstuk uit haar jonge leven achter zich te laten en in te grijpen. Ze krijgt toegang tot de Goddelijke computer en slaagt er in om de sterfdata van alle mensen aan hen door te geven door middel van een tekstberichtje/SMS. Daarna maakt ze zich snel uit de voeten en maakt de oversteek naar de wereld waar het eigenlijk allemaal om te doen is. Maar enkel nadat ze nog een zestal fiches uit de immense verzameling van haar papa/God meeneemt. Want haar ingreep alleen volstaat niet, ze wil ook een alternatief voor het Testament zoals dat bij iedereen gekend is en wil een soort van ‘Nieuw Testament’ schrijven. Met als rode draad daarin het evangelie/verhaal zeg maar van niet twaalf, maar zes Apostelen. Juist, ze moet dus op basis van de zes kaartjes die ze meenam uit de werkkamer van haar vader op zoek naar deze zes mensen…
Op Aarde leert ze al snel Victor kennen. Die moet haar helpen op haar tocht en het nieuwe Testament uitschrijven op basis van de informatie die vloeit uit haar ontmoetingen met de zes bijzondere mensen.

Jaco Van Dormael slaagt er in om rond de stelling “wat zou je doen indien je wist hoe lang je nog te leven had” een sterke langspeelfilm te maken. In tegenstelling tot die Amerikaanse films waar je steevast naar het einde toe een moraliserend lesje krijgt met het bijpassende opgestoken vingertje is de boodschap hier lekker breed uitgesmeerd, over de volledige speelduur van de film zelfs. Voor velen zullen bepaalde scènes herkenbaar zijn of kunnen de ervaringen of gebeurtenissen van één van de personages/Apostelen geprojecteerd worden op de eigen situatie, soms volledig, soms deels bijgestuurd op basis van de eigen situatie of ervaring(en). De stelling aan het begin van deze alinea is puur hypothetisch, de gebeurtenissen en scènes die ze ondersteunen in de film zijn soms ronduit absurd en surrealistisch maar… ze missen hun effect niet. Ze passen perfect in het totaalplaatje. Op zich zouden sommige van die scènes ronduit lachwekkend of belachelijk zijn Catherine Deneuve die het bed deelt met een heuse gorilla bv.), hier zijn ze soms grappig en brengen ze op hun eigen manier over wat de filmmaker aan zijn publiek wou duidelijk maken.

Heel wat gegevens zijn in “Le Tout Nouveau Testament” ook onderling meer met elkaar verbonden dan je zou denken. Het aantal apostelen staat gelijk met het aantal spelers in Gods favoriete sport (hockey), terwijl de zes aanvullende volgers hierbij opgeteld met de bijzondere interesse van Ea’s moeder overeenkomt. Gods zoon, J.C. staat niet alleen voor Jezus Christus, voor Viktor (de Luxemburgse Marco Lorenzini) zijn het de initialen van onze krachtpatser van weleer. Scenariogewijs wil Van Dormael ook een aantal scènes kost wat kost verbinden met elkaar wat niet altijd even goed lukt. De geobsedeerde die zijn goeie stem aanwendt op een andere manier dan verwacht en hem via deze weg in contact brengt met de Duitse dame van decennia geleden, het verbreekt een beetje de flow waar we op dat moment volledig waren in mee gegaan.

Opvallend in “Le Tout Nouveau Testament” is ook de sterke fotografie, ook nu weer staat Christopher Beaucarne achter de camera, sommige plaatjes zijn echt om in te kaderen. Van Dormael speelt met kleuren en licht dat het een lieve lust is. Knap.
De centrale rol in “Le Tout Nouveau Testament” is die van Ea en wordt vertolkt door Pili Groyne, vorig jaar nog te zien in “Deux Jours Une Nuit”. Haar voice-over wordt nog aangevuld met voice in/off van verschillende personages in de film (het in de camera kijken).
Van Dormael filmt ook op een manier die verschilt van wat we gewoon zijn. Het typeren van een stem als dertig man die gezamenlijk noten kraken, het wordt als extra scène onmiddellijk na de vergelijking ingepast.

En dan is er nog de muzikale omkadering, ook die krijgt een dikke duim van de Filmfreak-redactie. De klassieke stukken die Ea bij de Apostels ontdekt zijn weliswaar geen klassiekers in het genre, de Franse chansons op het einde zijn het bijna wél terwijl de omkaderende filmmuziek van An Pierlé het geheel muzikaal netjes afmaakt.
Mooi dus hoe fotografie, muziek, scenario en acteerprestaties in elkaar passen en van “Le Tout Nouveau Testament” een geslaagde en toch wel bijzondere film maken.