Je droomt er van om ooit een afspraakje te kunnen versieren met het bloedmooie meisje waar je zo voor wegsmolt toen ze de eerste keer op je netvlies verscheen? Je bent een echte kluns die echt niet weet hoe contact te maken met de andere sexe? Je zou zooooo graag een passende one-liner of openingszin hebben om kans te maken bij de vrouw van je dromen een stuk verder te komen dan die eerste woorden? Je scoort met andere woorden heel laag op het vlak van sociale en relationele zelfredzaamheid? Eén adres: de 'date doctor', Alex Hitchens bijgenaamd 'Hitch'. Hij brengt je de versierknepen van het vak bij, aangepast aan jouw concrete situatie en de vrouw die je wil veroveren, hij leert hoe je je moet gedragen om een reële kans te maken om het hart te veroveren van de vrouw waarmee je in het spreekwoordelijke bootje wil stappen. Alleen... daar moet natuurlijk voor betaald worden, logisch. Hitch brengt quasi al zijn opdrachten tot een goed einde wat dan weer voor de nodige mond-aan-mond-reclame zorgt, nieuwe opdrachten tot gevolg heeft.

Een vicieuze cirkel dus die goed is voor een klassevol appartement met alle mogelijke snufjes, het is maar één element van de hoge levensstandaard die de date doctor er door zijn vele werk kan op na houden. Maar Albert... die belooft geen gemakkelijke klant te worden. Niet dat hij het de 'meester' moeilijk wil maken, wél omdat dit mannetje met ongetwijfeld een te hoge BMI een ongelooflijke kluns is, een onhandige, beschaamde kerel die zelfs zijn naam en adres nog niet zou kunnen geven aan een superknappe meid zonder een rood kleurtje te krijgen of op één of andere manier flink te blunderen. Albert (Kevin James in zijn langspeelfilmdebuut) heeft al jaren zijn zinnen gezet op Allegra, een blonde jongedame met klasse (ja hoor, het zijn niet allemaal domme blondjes!) die wat graag eens 500.000 $ zou investeren in een project waar ze zelf wel wat in ziet. Maar papa aan de andere kant van de vergadertafel zegt njet en uitgerekend op dit moment gaat onze Albert zich profileren. De monden vallen bijna open wanneer hij uitpakt met een niet-akkoord van zijn kant ?! Het blijkt alvast een eerste goede zet want wie klopt daar een paar minuten later aan zijn deurtje?

Alle versier-truuks en handigheidjes om een vrouw aan de haak te slaan gebruikt onze ervaren relatie-dokter natuurlijk ook voor zichzelf. Op een avond ziet hij de knappe brunette Sara Melas (Eva Mendes uit Out Of Time) aan een drankje nippen en daar zet hij nu eens flink zijn zinnen op... Maar van het één komt het ander en als je weet dat Sara Melas verantwoordelijk is voor het roddelrubriekje in een krant en hiervoor de beroemdheid Allegra van dichtbij volgt, dan weet je dat het maar een kwestie van tijd is voor het ene bij het andere zal samenkomen.

Regisseur Andy Tennant wou altijd al een film integraal in New York gaan opnemen. Voor Fools Rush In en Sweet home Alabama had hij er enkel slechts stukjes in opgenomen. Wie New York kent, herkende in de film zeker de Soho Balthazar bistro, de Amp Lounge in de buurt van 14th Street, het rijstpudding-restaurant Rice to Riches, Pop Bruger, Central Park, Ellis Island, het zijn slechts enkele van de 74 verschillende locaties waar werd gedraaid en 74 is echt wel uitzonderlijk veel.

Relatiekomedies, zo zijn er door de jaren heen natuurlijk al honderden, zelfs duizenden gemaakt. Dit door Andy Tennant geregisseerde Hitch gaat natuurlijk niet diep, is voor de meesten best wel grappig en staat garant voor een ontspannend avondje cinema. Drie op drie voor het gros van de bioscoop-bezoekers en dat hebben ze in de States wel geweten. Hitch, nota bene met een sterke soundtrack ook, stond In één klap bovenaan de Amerikaanse Box-office en bleek zelfs sterk genoeg om Constantine in week 1 van een eerste plaats te houden. De Amerikanen slikken dit soort films zonder na te denken, als baby's die hun honderdvijftigste fruitpapje krijgt ingelepeld. Het mag voor de Americano's zelfs plat en slecht zijn, dat bewijzen de cijfers van Meet the Fockers. En daar zit Hitch dus wel een Filmfreak-ster boven want met deze film kan toch wel gelachen worden. De openingsscène met de hond, de manier waarop Albert zich bedenkt en op zijn prooi afstevent in zijn tweede poging, zeker ook de manier waarop het vis-dineetje afloopt voor Will Smith (Bad Boys II, I, Robot, Men in Black II). En dat alle wegen op het einde uitgeven op de druk bereden Hollywood Highway van de zeemzoeterigheid, clichés en happy endings zal de eerder vermelde massa zelfs niet storen.