“Ik dacht dat het enkel negers waren die drugs dealden”, merkt politieman Gerry Boyle laconiek op wanneer de Don Cheadle-zwarte FBI-inspecteur Everett tijdens een briefing vier foto’s laat zien van blanke drugsdealers die een operatie in West-Ierland voorbereiden. Ziehier slechts één van de vele bulderlachmomenten die de alles behalve conventionele politieprent annex karakterkomedie “The Guard” kruidt. Een prent die her en der vergelijkingen met “In Bruges” losweekt. Een logische vergelijking trouwens, daar regisseur John Michael McDonagh de broer is van “In Bruges”-regisseur Martin McDonagh, en daar ook opnieuw Brendan Gleeson het beste van zichzelf mag tentoonspreiden.

Dat Gleeson een uitstekend acteur is, is natuurlijk al langer dan eergisteren geweten, en met zijn incarnatie van Gerry Boyle voegt hij een waarlijk schitterende vertolking aan zijn palmares toe. Boyle is een onorthodoxe flik in Galway, in het westen van Ierland. Hij is racistisch van nature, schopt graag tegen politiek correcte schenen, is niet vies van alcohol of drugs, verduistert al eens een wapen en neemt af en toe een dag vrijaf om met twee escortemeisjes een dag te rollebollen. En toch is hij één van de meest integere manschappen van het korps, daar hij in tegenstelling tot het gros van zijn collega’s niet-corrupt is en niks moet weten van omkoperij en smeergeld. Waar Gerry zich eveneens in onderscheidt van zijn collega’s is een opmerkzaamheid die zelfs de regenjas van Columbo zaliger doet verbleken.

Veel misdaad is er niet echt in Connemara: er rijdt al eens een drugsdealer tegen een boom, of er wordt al eens een robbertje gevochten in de lokale kroeg, en dat is het zowat. Totdat Gerry en zijn nieuwe collega Aidan McBride de opdracht krijgen een bizarre moord te onderzoeken. Een man ligt dood in een woonkamer met een kogel door de kop, een blad van de bijbel in de mond en vijf en een half in bloed op de muur geschreven. Is er een seriemoordenaar neergestreken in de kuststad of is er iets anders aan de hand ?  Gerry ontdekt dat de moord gerelateerd is aan het onderzoek dat de Amerikaanse FBI-agent Wendell Everett (Don Cheadle) voert. Wendell en Gerry worden hierdoor willens nillens partner van elkaar. Aanvankelijk moet Wendell niet veel hebben van de grofgebekte en racistische bruut, maar uiteraard verandert dat gaandeweg, zeker als Wendell ontdekt dat Gerry niet voor een gat te vangen lijkt.

Je kan ‘The Guard’ makkelijk bekijken als een misdaadprent met komische inslag, maar eigenlijk is het beter dat je dat niet doet en je het allemaal oplepelt als fijne en ontzettend grappige karakterstudie. Ja, het eindigt allemaal met een shoot out, maar die is ondergeschikt aan de portrettering van de personages. Bijna elk karakter krijgt hilarische dialogen in de mond gelegd, de drugsdealers (Mark Strong, Liam Cunningham, David Wilmot) inclusief. En dat levert op gepaste tijden verbaal vuurwerk op dat niet moet onderdoen voor pakweg het oeuvre van praatvaar Quentin Tarantino.

Voeg bij dit alles nog een fikse dosis menselijkheid, (John Denver-kippenvel inclusief) en een vibrerende soundtrack van de Amerikaanse band Calexico en je krijgt anderhalfuur lang fijn vertier van de bovenste plank. Het is dus zeker geen toeval dat “The Guard” na zijn passages in Ierland en de States al is uitgegroeid tot de meest succesvolle onafhankelijk gedraaide Ierse film ooit, daarmee “The Wind That Shakes The Barley” van Ken Loach onttronend. Een te ontdekken filmpje dus.