Het was even voor de Oscar-uitreiking toen we besloten Gladiator eens in huis te halen. Bij voorkeur dan op dvd, want de veelbelovende vermelding 'collector's edition' op het dvd-doosje leek ons wel aantrekkelijk, 2 dvd's dan nog wel met maar liefst 140 minuten (!) extra's, zoiets kan al tellen. Wel spijtig dat we terug de film moeten bekijken in 2:35:1-formaat in plaats van het 1:85:1.  Russell Crowe staat echter nog steeds niet in ons lijstje van top-acteurs, ook na het bekijken van Gladiator nog steeds niet. O ja, hij is goed, zeer goed zelfs, maar hij mist nog steeds de topklasse van de echte elite... Maar dat is geen reden om de film niet te bekijken! Gladiator is een grootse, indrukwekkende film geworden. De openingsscène wordt meteen het eerste en grootste gevecht van de film, en misschien ook wel het bloedigste. Wie zijn eetlust bedorven ziet na het bekijken van een heuse slachtpartij, zorgt best eerst voor de maag en wacht dan nog best geruime tijd voor het kijken, want echt smakelijk is het allemaal niet, realistisch, dat wel, zelfs de meest kritische kijker zal daar niet aan twijfelen.

Generaal Maximus (Crowe) imponeert vanaf zijn eerste verschijning wanneer hij zijn manschappen aanschouwt voor het uitbreken van de hel. Een massa doden later krijgt hij van Caesar te horen dat niet zijn zoon Commodus (Joaquin Phoenix) maar wel hijzelf (Maximus dus) zijn opvolger wordt. Dit is niet echt naar de zin van Commodus en de arme man/Caesar (Richard Harris) moet het met zijn leven bekopen. Commodus grijpt hierna de macht en probeert zich te ontdoen van zijn broer, maar die wil maar niet dood gaan, ondanks de talrijke gevechten in de arena.

Meer over het verhaal willen je niet vertellen, bekijk het allemaal zelf eens maar neem er zeker de nodige tijd. Voor wie zijn Gladiator-honger nog niet gestild ziet na een kleine 2,5 uur, kan alle extra's nog eens bekijken, want ook die zijn de moeite waard. Zo wordt je getrakteerd op maar liefst 12 verwijderde scènes die je met of zonder het commentaar van Ridley Scott kan bekijken. Want ook die mag niet vergeten worden, het is opmerkelijk dat de man die zo'n grootse film kan maken ook al miskleuntjes als G.I. Jane heeft gemaakt maar goed, da's een ander verhaal.

Hans Zimmer tekende voor de filmmuziek en ook die is adembenemend mooi, de perfecte muziek bij een verbluffende film, alhoewel je bij het kijken niet echt nauwgezet naar de filmmuziek luistert... Toelichting van de man zelve krijg je in de vorm van een extraatje van 25 minuten.

Verder laat ook Djimon Hounsou zich opmerken, die aantoont dat zijn knappe rol in Amistad geen toevalstreffer was. En tot slot ook nog Oliver Reed, die overleed tijdens de opnames van de film in Malta (waar een stuk van de film werd opgenomen), men schrijve 2 mei 1999. Slotconclusie: Gladiator is een bijzonder knappe film geworden, een echte Oscar-prent, een soort moderne Ben Hur als het ware.